Apple is inmiddels voorbij gestreefd door Microsoft als ‘s werelds meest waardevolle bedrijf en de voormalige beurslieveling kreeg ondanks een stijgende omzet alsnog een draai om de oren van Wall Street, terwijl vrijwel alle techbedrijven stegen. Misschien was er juist daarom veel aandacht voor de lancering van de Apple Vision Pro, de mixed reality headset die Apple zelf interessant-doenerig omschrijft als ‘spatial computing’.
Bij de aankondiging van de Apple Vision Pro vorig jaar schreef ik:
‘Alle voortekenen zijn dat de Apple Vision Pro een flop wordt – een flop voor Apple begrippen dan. Maar dat is helemaal niet erg. Apple probeert tenminste weer wat nieuws te ontwikkelen en dat is beter dan fantasieloos voor honderden miljarden eigen aandelen terugkopen, zoals de laatste jaren.’
Omdat de prijs met $3500 te hoog ligt om een massamarkt open te breken is er geen aanleiding om van mening te veranderen over de bedrijfseconomische impact van de Vision Pro op korte termijn.
Apple is op weg naar een jaaromzet van $500 miljard, dus voordat een nieuw product een wenkbrauw doet fronsen bij het doornemen van de jaarcijfers moet het in de buurt komen van de jaaromzet van Apple’s minst bijdragende product. Dat is de iPad, die nog steeds $7 miljard omzet maakte in het laatste kwartaal. Om daarbij in de richting te komen zou Apple een paar miljoen exemplaren van de Apple Vision Pro moeten verkopen, wat met het huidige model bij deze prijs niet gaat gebeuren.
Notabene Vanity Fair werd door Apple CEO Tim Cook uitgenodigd om kennis te maken met de Apple Vision Pro, hetgeen leidde tot deze openbaring van de verslaggever:
‘Wanneer ik het afzet, voelt elk ander apparaat plat en saai: mijn 75-inch OLED-tv voelt als een tv uit de jaren ’90; mijn iPhone voelt als een fliphone van vroeger, en zelfs de echte wereld om me heen voelt verrassend plat. En dit is het probleem.
Op dezelfde manier dat ik me niet kan voorstellen een auto te rijden zonder stereo, op dezelfde manier dat ik me niet kan voorstellen geen telefoon te hebben om met mensen te communiceren of foto’s van mijn kinderen te maken, op dezelfde manier dat ik me niet kan voorstellen om te proberen te werken zonder computer, kan ik een dag voor me zien waarop we ons allemaal niet meer kunnen voorstellen zonder augmented reality (AR) te leven.
Wanneer we meer en meer ingekapseld worden door technologie, tot het punt dat we naar deze brillen verlangen als een drug […], naar de dopamine kick die deze resolutie van AR kan leveren.’
De meeste recensies waren minder lyrisch dan deze, maar overwegend positief. De conclusie is dat Apple er opnieuw in is geslaagd een verrassend bijzonder en kwalitatief hoogwaardig product te ontwikkelen. En toch wringt er iets.
Apple probeert een onoplosbaar probleem op te lossen
Wired stelt terecht dat er nog geen ‘killer app’ is gevonden voor de Apple Vision Pro. Het is nog niet het ultieme entertainment apparaat en dat ligt niet aan de kwaliteit van het beeld, het geluid of de bediening, want die zijn bijzonder goed. Het ligt aan de toepassingen en dan niet eens aan de ‘content’, aan de traditionele video-vertelvorm in beeld en geluid. Het probleem zit in het ontbreken van nieuwe communicatie-toepassingen tussen mensen.
Nu ben ik niet neutraal als het gaat om VR en AR, nadat ik een paar jaar werkte bij VR-pionier Jaunt. Ik heb in de testruimtes van Jaunt exact dezelfde beleving ervaren als de journalist van Vanity Fair, want goede VR heeft een bijna hallucinerende werking. Maar je blijft toeschouwer in andermans film.
En de kern van het succes van internet is niet informatie, transactie of amusement. Het is communicatie tussen mensen. De grote doorbraak van social media werd niet veroorzaakt door dure content van filmstudios of game ontwikkelaars, maar door filmpjes als Charlie Bit My Finger.
Ondanks al het succes van social media als Facebook en Instagram, wordt de berichtenservice Whatsapp door gebruikers intensiever gebruikt. En net toen het leek alsof de markt voor messaging apps was verzadigd, slaagde Telegram erin om in 2023 liefst een kwart miljard nieuwe gebruikers aan te trekken, waarmee het totale aantal gebruikers kwam op 700 miljoen mensen. De vraag naar communicatiemogelijkheden tussen mensen lijkt onuitputtelijk.
De grote vraag voor Apple wordt daarom niet hoe het nog flitsender VR- en AR-toepassingen kan ontwikkelen, of hoe het Netflix zover krijgt om apps te maken voor de Vision Pro; maar of het erin slaagt om communicatie-toepassingen tussen mensen te ontwikkelen voor de Apple Vision Pro die even nuttig, grappig en verslavend zijn als ooit sms. Als liefhebber zou ik willen dat Apple daarop focust en bijvoorbeeld de hele auto-afdeling definitief opdoekt. Hoeveel elektrische automakers heeft de wereld nodig?
Is TikTok het antwoord?
Juist als het gaat om communicatie tussen mensen, is TikTok een fenomeen gebleken. Toen het erop leek alsof de markt van social media compleet was dichtgespijkerd door Facebook, Twitter en Instagram, met Snapchat en Twitch als boutique-winkels, verschenen er dansjes op deze oorspronkelijk Chinese app die wereldwijd navolging vonden. Want dans vereist geen spreektaal, alleen gevoel voor ritme of een schrijnend gebrek aan gêne.
Inmiddels is TikTok zo groot geworden dat Wired een uitgebreid profiel schreef over de Singaporese CEO van het bedrijf, die zich vorige week in het Amerikaanse congres voor de tweede keer moest verantwoorden, waarbij een senator er alles aan deed om voor zijn achterban zo racistisch en anti-Chinees mogelijk over te komen. Overigens antwoordde het Singaporese internet binnen 24 uur met een hilarische video.
Ik ben benieuwd hoe een TikTok-app op de Vision Pro eruit zou zien en wat je er mee zou kunnen. Samen dansen, of samen filmpjes kijken, zodat het gebruik van de Vision Pro in elk geval een gedeelde ervaring wordt?
Of is het Joe Rogan?
Ooit presenteerde ‘s werelds populairste podcastmaker Joe Rogan het tv-programma Fear Factor, een afgeleide van Now or Neverland. In dat programma moesten deelnemers uit Nederland en België opdrachten vervullen als uit een gebouw springen terwijl ze een ei in hun hand hielden dat niet mocht breken, of wurmen eten terwijl Hans Kraay Junior ze toeschreeuwde ‘doe het voor je land, eet die wurmen voor Nederland!’
Joe Rogan, de Amerikaanse Hans Kraay Junior, tekende deze week een nieuw contract met Spotify dat hem liefst een kwart miljard dollar oplevert. Het interessante is dat het niet eens een exclusief contract betreft met Spotify, dus Rogan zal op meerdere platformen te zien en te beluisteren zijn.
De podcasts van Rogan zijn opgenomen weergaves van de meest elementaire vorm van communicatie sinds het begin van de mensheid: twee mensen die met elkaar praten. Het succes van Rogan zit in zijn nieuwsgierigheid.
Hij is daadwerkelijk geïnteresseerd in zijn gasten en heeft nooit de neiging om slim te willen doen ten koste van zijn gasten. Misschien is hij niet zo slim, dat is altijd de kritiek op hem, maar wellicht maakt dat zijn podcasts juist toegankelijk voor een groot publiek.
Het zou me niet verbazen als er miljoenen mensen zijn die, met een Apple Vision Pro op hun hoofd, het gevoel willen hebben om naast Joe Rogan en Elon Musk, of Quentin Tarantino of Lance Armstrong, als derde persoon aan tafel te schuiven. Niet eens om op gelijkwaardige voet mee te kunnen praten, maar om een interessant gesprek van heel dichtbij te beleven. Alleen al het feit dat dit soort toepassingen relatief makkelijk zijn te maken, is een reden om te concluderen dat de Vision Pro wordt onderschat.
Want het zal rustig vijf jaar en drie versies van de Vision Pro kunnen duren voordat het apparaat zijn killer apps vindt in combinatie met een goede prijs, maar dan heeft Apple naast de Mac, de iPhone, iPad en Apple Watch een nieuwe succesvolle vorm van de personal computer in handen. Zeventig miljard beurswaarde verliezen in de week dat de Apple Vision Pro op de markt kwam? Beleggers zouden zich moeten schamen.