Als de vijf van de zes grootste bedrijven ter wereld hun kwartaalcijfers publiceren is dat een belangrijke economische indicator en zou het nieuws kunnen zijn. Helaas publiceerden zelfs de Financial Times en de Washington Post in plaats van gedegen analyses, liever ongeïnspireerde opiniestukken over hoe saai de CEO’s zijn van Google, Microsoft en Apple en hoe olijk en mal het is dat Apple CEO Tim Cook op foto’s altijd het v-teken maakt. Wat maakt het uit, zolang hij maar niet op elke foto met gestrekte rechterarm staat?
Daarom was het nieuws van deze week de mogelijke doorbraak van een supergeleidend materiaal, LK-99. Op Twitter, sorry, op X, zijn de mensen die eerder dit jaar nog experts waren op het gebied van AI en mini-onderzeëers sinds deze week ware alchemisten. Elke kneus was opeens Merlijn de tovenaar.
LK-99 was afgelopen week het onderwerp van gesprek in de technologiewereld Beeld gemaakt met Midjourney
Wat is er precies gebeurd? Drie Koreanen publiceerden op 22 juli een artikel onder de titel ‘De eerste supergeleider bij kamertemperatuur en omgevingsdruk’. Als hun onderzoeksresultaten worden bevestigd, zou dit minimaal een revolutie teweeg brengen in het ontwerp van computers en consumentenelektronica, denk aan iPhones met de rekenkracht van een quantumcomputer, maar ook ruimtevaart-technologie, medische technologie en de manier waarop fabrieken worden ontworpen in de industrie zouden voorgoed veranderen.
Na een jaar waarin Meta, met $40 miljard op de bank en 80.000 medewerkers, met de lancering van de app Threads, een slap aftreksel van Twitter, het ideeënvacuüm van de technologiewereld onderstreepte, sloegen veel gelovigen in de cult van technologie volledig op hol over LK-99. Zoals Wired het omschreef:
‘Een terugkeer naar een tijd van baanbrekende ontdekkingen – de gloeilamp, het Manhattan Project, het internet – waar de impact van wetenschappelijke ontdekkingen tastbaar is binnen de tijdspanne van de aardse aanwezigheid van een mens. “We’re back,” zoals een X-gebruiker het uitdrukte.’
-Wired
Die supergeleider bij kamertemperatuur zou in theorie mogelijk moeten zijn, er wordt al decennia over gedebatteerd en geschreven, maar de wereld heeft het nooit zien gebeuren. Kortom, het zou een ontdekking zijn op het niveau van tijdreizen, interplanetair leven en een film waarin Tom Cruise ouder oogt dan 35.
De UFO’s van de wetenschap?
Helaas komen valse beweringen in dit onderzoeksgebied zo vaak voor, dat natuurkundigen grappen maken over USO’s-“unidentified superconducting objects” – een woordspeling op UFO’s. Nature kwam met een koude douche:
‘Vooruitgang op het gebied van supergeleiding wordt vaak aangeprezen vanwege de mogelijke praktische gevolgen voor technologieën zoals computerchips en magneettreinen, maar Inna Vishik van de Universiteit van Californië in Davis wijst erop dat deze opwinding misplaatst zou kunnen zijn. ‘Historisch gezien heeft de vooruitgang in supergeleiding enorme voordelen gehad voor de basiswetenschap, maar weinig voor alledaagse toepassingen. Er is geen garantie dat een materiaal dat bij kamertemperatuur supergeleidend is, praktisch bruikbaar is, zegt Vishik.
Op dit moment lijkt LK-99 een fata morgana. Toch kan ook ik het niet laten om naar dit soort filmpjes te kijken waarin wordt gevolgd hoe afgelopen week wetenschappers wereldwijd proberen het Koreaanse experiment te repliceren, al snap ik even weinig van het produceren van LK-99 als van het maken van de cruffin, de wonderbaarlijke combinatie van een croissant en een muffin.
Cleantech is hot
Indien blijkt dat de heren achter LK-99 daadwerkelijk een wetenschappelijke doorbraak hebben geboekt, dan ligt er (behalve een Nobelprijs) in elk geval voldoende geld van investeerders klaar:
Veel van de drukste investeerders in cleantech zijn ook actiever geworden in 2023, aldus Crunchbase. Dat is opvallend, aangezien de totale durfkapitaalfinanciering is gedaald, wat erop wijst dat deze op de sector gerichte investeerders veel kansen zien, met name in ‘climate tech’, technologie waarmee klimaatverandering wordt tegengegaan.
KPMG komt met gedurfd rapport over Bitcoin en ESG
KPMG en gedurfd, tot dusver kon je die twee woorden alleen tegenkomen in artikelen over hun doorgeslagen skireisjes. Toch verdient KPMG complimenten met het publiceren van onderzoek naar de ESG-aspecten van Bitcoin, omdat het eigenlijk alleen maar kritiek kan krijgen. Enerzijds van de crypto fans die zullen verzuchten dat KPMG modern wil doen en meeliften op de cryptohype; anderzijds van veel traditionele KPMG klanten die zich afvragen ‘wat is er met KPMG aan de hand, waarom schrijven die over Bitcoin?’
De meest opvallende passage betreft het deel over het ecologisch aspect: ‘ Bitcoin-miners kunnen een nuttige bondgenoot zijn in de overgang naar meer hernieuwbare energiebronnen en de uitstoot verminderen, ondanks het aanzienlijke energieverbruik.’ Dat hoor je toch zelden, vond ook Decrypt. Het wachten is op ‘gecertificeerde groen geminede’ Bitcoins. Een aanrader: het rapport is slechts elf pagina’s, biedt een uitstekend overzicht van de stand van zaken op het gebied van Bitcoin en ESG en is hier te downloaden.
Spotlight 9: Apple, Amazon, Meta en Alphabet worden allemaal anders beoordeeld
Winnaar van de week was het bedrijf met de botste bijl: Amazon
Ik wilde een lange verhandeling houden over het verschil in hoe analisten en beleggers bedrijven beoordelen, versus de realiteit van marktpositie, concurrentievoordeel en structureel winstpotentieel. Mijn betoog komt er samengevat op neer dat er zoveel pure speculanten zijn op de beurs die de markt beïnvloeden, dat de koers op korte termijn nauwelijks nog in relatie staat tot de lange termijn bedrijfswaarde. Het werkt beter als ik een paar concrete voorbeelden neem. Allereerst Uber: het bedrijf maakte voor het eerst in het bestaan winst, maar de koers daalde omdat de omzet lager dan verwacht uitviel. Misschien is het gewoon een kleiner, maar winstgevender, bedrijf dan analisten verwachtten. Een paar andere voorbeelden na de publicatie van de kwartaalcijfers van afgelopen week.
Meta is niet mega
Neem Meta, de maker achter Whatsapp, Instagram en Facebook. Stortte vorig jaar compleet in toen de omzet voor beleggers blijkbaar onverwacht daalde. Dit leidde tot doemdenken dat het bedrijf zijn top had bereikt en op lange termijn zou dalen, voldoende om de extreme korting van het aandeel ten opzichte van de rest van markt te rechtvaardigen. We zijn acht maanden verder en beleggers lijken in de tegenovergestelde richting te overreageren en het aandeel op te drijven in reactie op de winstverbetering van vorige maand, waarbij de inkomsten stegen en de bedrijfskosten daalden door het streven van het bedrijf naar efficiëntie (lees: massaontslagen), wat leidde tot een stijging van de winst. Is dat nou visie?
Amazon scoort in elk geval op korte termijn
Een ander goed voorbeeld is Amazon: CEO Andy Jassy krijgt complimenten voor het terugdringen van de kosten terwijl de omzet steeg. Onder zijn bewind werden liefst 27.000 arbeidsplaatsen geschrapt en weinig maakt belegggers zo blij, als andere mensen die hun baan verliezen. De resultaten zorgden ervoor dat het aandeel vrijdag aan het eind van de dag met 8,3% steeg tot $139,57, de beste prestatie op één dag sinds november en de hoogste prijs voor het aandeel Amazon in bijna een jaar.
In een tussenzin wordt vermeld: ‘Amazon’s cloud business, die normaal gesproken het grootste deel van de operationele winst van het bedrijf levert, overtrof de verwachtingen en vertoonde tekenen van stabilisatie.’ En hierin ligt mijn bezwaar tegen dit soort korte termijn jubelberichten. Want ik kan me nog de jaren herinneren dat analisten hun beklag deden over alle investeringen die oprichter en voormalig CEO Jeff Bezos deed in alle cloud-diensten van Amazon. ‘Geen core business voor een e-commerce bedrijf’, roepen de analisten in koor.
De realiteit is dat AWS niet alleen de grootste winstmaker is van Amazon, maar ook zorgt voor een onoverbrugbaar concurrentievoordeel van de e-commercetak, tegenover alle andere partijen zonder een dergelijk cloud-platform voor afhandeling van alle transacties. Daarover lees je niets, het gaat vooral over de $12 miljard die Jeff Bezos rijker is geworden op vrijdag. Er is vrijwel geen aandacht voor de wijze waarop Bezos juist succesvol werd: door consequent het belang op lange termijn te laten prevaleren boven winst op korte termijn. (Voor de liefhebbers van serieuze analyses van clouddiensten, dit is een uitmuntend artikel van meerdere pagina’s waarin de clouddiensten van Amazon, Microsoft en Alphabet worden vergeleken.)
Telt bij Apple winst ook boven groei?
Het is altijd aardig om te kijken wat Warren Buffett, het orakel uit Omaha, als strategie hanteert. Buffett heeft liefst $151 miljard geinvesteerd in Apple, hetgeen nog altijd minder dan 6% van het bedrijf is overigens. Hij kijkt over jaren in plaats van maanden en weken en dat lijkt toch aardig te hebben gewerkt voor de man. Apple publiceerde voor het derde kwartaal op rij dalende omzetten maar een hogere winst, hetgeen resulteerde in 2% koersdaling.
Ik doe nooit voorspellingen, maar bij deze maak ik een uitzondering, puur kijkend naar de producten van Apple: vergeet de Apple Vision Pro, dat is een product met een hele lange horizon, maar kijk naar de Mac-bezitters die overstappen naar laptops met de nieuwe Apple chips, de verwachtingen over de nieuwe iPhone 15, de services (iCloud, Apple TV etc) en de wearables, met name de Apple watches, en ik denk dat Apple in eht eerste en tweede kwartaal in elk geval significant hogere winsten gaat boeken, plus dat de omzet weer gaat stijgen. Ik noteer het alvast in de agenda voor de kwartaalcijfers van Apple in 2024. Benieuwd hoe ver ik ernaast zit.
De technologiebranche gaat steeds meer gebukt onder overdreven veel aandacht voor de oprichters. Elon Musk blijft de schijnwerpers domineren, of hij nu Twitter nieuw leven inblaast of juist afbreekt, afhankelijk van aan wie je het vraagt. Toch was het meest significante nieuws van de afgelopen week de onthulling van Worldcoin. Dit project trekt de aandacht door de glanzende bol, de ‘orb’, die de iris van nieuwe gebruikers scant, en door de betrokkenheid van mede-oprichter Sam Altman, tevens de CEO van OpenAI.
Het was de week van Barbie en Oppenheimer, ofwel Barbenheimer, en de Orb van Worldcoin. Foto: gemaakt met Midjourney
Twee maanden geleden schreef ik over Worldcoin en het bedrijf erachter genaamd Tools for Humanity, dat zich toen op de website van 1 pagina presenteerde met de slogan ‘een technologiebedrijf dat zich inzet voor een rechtvaardiger economisch systeem’ en liefst $115 miljoen ophaalde voor het Worldcoin-project.
Het doel, zeggen de oprichters, is om een wereldwijd identificatiesysteem te creëren dat zal helpen om op betrouwbare wijze onderscheid te maken tussen mensen en AI, ter voorbereiding op het moment dat intelligentie niet langer een betrouwbare indicator is van mens-zijn. Bij Worldcoin wordt de verificatie van het menszijn verzekerd door het gebruik van een Orb, een bol: een biometrische irisscanner.
‘Geef mij nu je oog, ik geef je de morgen terug.’ Vrij naar André Hazes. Foto: Worldcoin
Maar volgens Alex Blania, CEO en medeoprichter van Tools for Humanity en Worldcoin-projectleider, is er een groter doel dan alleen identificatie als mens:
‘Wij streven naar universele toegang tot de wereldeconomie, ongeacht land of achtergrond, en versnellen de overgang naar een economische toekomst waarin iedereen op aarde welkom is en profiteert’
De definitie van een pyramidespel?
Wie is niet tot tranen geroerd door dit nobele streven? Wie is er tegen welkom zijn op aarde? Coindesk was op bezoek bij het hoofdkantoor van Worldcoin in Berlijn en uit dit schitterende artikel ‘Inside the Orb’ ontstaat de indruk dat de heren Altman en Blania beschikken over een unieke combinatie van talent, wereldvreemdheid en opportunisme.
Zo spreken ze over Worldcoin als een cruciale stap op weg naar een Universeel Basis Inkomen (UBI) voor de gehele wereldbevolking, want deze mannen denken groot. Dat is nog eens een ander ambitieniveau dan flitsbezorgers die als missie hebben om binnen vijf minuten een Bounty en een Cola in de Randstad af te leveren op een rare kleur fiets.
Maar ze zijn bijzonder vaag als de vraag wordt gesteld wie dat universeel basisinkomen voor onze planeet dan moet bekostigen. Altman zegt daarover:
“De hoop is dat wanneer mensen deze token willen kopen, omdat ze geloven dat dit de toekomst is en er een instroom zal zijn in deze economie. Nieuwe token-kopers is hoe het wordt betaald, uiteindelijk.”
Sam Altman, mede-oprichter Worldcoin
Aha, dus de instroom van nieuwe kopers financiert het systeem. Dat deed een belletje rinkelen en ik vroeg aan ChatGPT, het eerste product van het andere bedrijf van Sam Altman, OpenAI, wat de definitie is van een pyramidespel. Komt ie:
‘Een piramidesysteem is een bedrijfsmodel waarbij leden worden gerekruteerd via een belofte van betalingen of diensten voor het inschrijven van anderen in het systeem, in plaats van het leveren van investeringen of de verkoop van producten. Als het werven zich vermenigvuldigt, wordt het werven al snel onmogelijk en kunnen de meeste leden niet profiteren; piramidesystemen zijn daarom onhoudbaar en vaak illegaal.’
Ik zeg niet dat Worldcoin een pyramidespel is. Alleen ChatGPT zegt dat het er verdomd veel op lijkt.
Gratis muntjes voor je iris
Rond Sam Altman ontstaat een persoonlijkheidscultus die doet denken aan de gouden jaren van Steve Jobs en Elon Musk. Er worden hele onderzoeken gedaan naar de 400(!) bedrijven waarin Altman heeft geinvesteerd.
Want het systeem werkt verbluffend simpel: download de gratis Worldcoin app, scan je ogen bij een orb, krijg een World ID en je Worldcoin app ontvangt direct 25 gratis Worldcoins; behalve in Amerika, zoals Gizmodo ervaarde. Maar het is customer onboarding met een simplisme en efficiëntie waar een drugsdealer op een schoolplein jaloers op is.
Critici hebben een punt
Twitter zou Twitter niet zijn (oh nee, het is ook geen Twitter meer maar heet nu X, maar daarover later meer), als zich niet een aantal scherpzinnige critici meldden die Worldcoin goed hebben geanalyseerd, zoals hier en hier.
Ethereum-oprichter en alom geroemd ethicus binnen de blockchain-industrie Vitalik Buterin waarschuwde direct voor de mogelijke, onbedoelde, kwalijke gevolgen van de aanpak van Worldcoin:
‘Risico’s zijn onder andere onvermijdelijke privacylekken, verdere erosie van het vermogen van mensen om anoniem over het internet te surfen, dwang door autoritaire regeringen en de potentiële onmogelijkheid om tegelijkertijd veilig en gedecentraliseerd te zijn.’
Vitalik Buterin, mede-oprichter Ethereum
Voorop gesteld: laten we vooralsnog de belofte van Blania en Altman geloven dat de iris-data direct wordt verwijderd uit de orb en niet wordt opgeslagen. Maar hoeveel nep-orbs zullen door criminelen worden gebruikt om consumenten hun iris-scan afhandig te maken?
De vraag is sowieso gerechtvaardigd of een centraal geleide onderneming dit soort initiatieven moet ontplooien. Het World ID is feitelijk een universeel paspoort, waarom moet dit worden ontwikkeld door een commercieel bedrijf?
Onthoud dat alle mooie beloftes en doelstellingen ten spijt, dit een commerciele organisatie is en de oprichters en financiers 25% van alle Worldcoin in handen hebben. Dat is een hoger belastingtarief dan btw. Nog vreemder: vanuit Azië kan ik de pagina’s in het whitepaper die gaan over deze tokenomics helemaal niet zien, omdat die zijn afgeschermd. Een probleem waar meer mensen mee werden geconfronteerd. Waarom schermen ze informatie af voor dezelfde mensen die wel hun ogen mogen laten scannen?
Vitalik Buterin’s schematische weergave van de problematiek
‘Proof of Personhood’ is relevant, maar niet op deze manier
Cybercriminaliteit zal alleen maar toenemen in het tijdperk van AI, dus er is behoefte aan bewijs dat je met een mens te maken hebt en niet met een computerprogramma. Alleen niet op de manier waarop Worldcoin het probleem aanpakt. Michael Casey van Coindesk bewandelt de gulden middenweg:
‘Het risico ligt niet bij de technologie op zich – we weten al jaren dat AI in staat is om ons te vernietigen. Het is dat als we de controle over deze technologieën concentreren bij een handvol te machtige bedrijven die gemotiveerd zijn om ze te gebruiken als propriëtaire “black box” systemen om winst te maken, ze zich snel op gevaarlijk, mensheidsschadelijk terrein zullen begeven, net zoals de Web2 platformen dat deden.
Toch is er ten minste één positief aspect dat uit het Worldcoin-project kan voortkomen. Het vestigt de aandacht op de behoefte aan een soort bewijs van menselijkheid, wat een impuls kan geven aan de vele interessante projecten die mensen meer controle willen geven over hun identiteit in het Web3/AI tijdperk.
Het antwoord op het bewijzen en verheffen van authentieke menselijkheid zou kunnen liggen in het vastleggen van de “sociale grafiek” van onze online connecties, relaties, interacties en geautoriseerde referenties via gedecentraliseerde identiteitsmodellen (DID) of initiatieven zoals het gedecentraliseerde sociale netwerkprotocol (DSNP) dat deel uitmaakt van Project Liberty.
Of het zou nog kunnen liggen in een biometrische oplossing zoals waar Worldcoin aan werkt, maar hopelijk met een meer gedecentraliseerde, minder corporatieve structuur. Wat duidelijk is, is dat we iets moeten doen.’
Draagbare identiteit en reputatie
Casey’s denkrichting leidt tot een systeem van identificatie en reputatie, waarbij je anoniem van diensten gebruik kunt maken, maar wel je identiteit en reputatie kunt delen indien je dat zelf wenst. Bij Uber heb ik bijvoorbeeld een score van 4.96, maar als ik via Airbnb een kamer wil boeken ben ik voor de verhuurder even onbekend en dus onbemind, als een buitenaards wezen.
Daarom vraagt een verhuurder als eerste naar een paspoortkopie, terwijl het ook voor Airbnb en de verhuurder waardevol zou zijn om te weten dat ik in elk geval als passagier in een Uber de taxi niet heb gesloopt of ondergekotst. Een dergelijk systeem waarbij je als gebruiker je online reputatie met je mee draagt en zelf beslist om te delen op een moment dat je dat wenselijk acht, zou bijzonder nuttig zijn in de digitale economie.
Het universele basisinkomen voor de wereldbevolking is dermate ingrijpend dat het via de normale democratische processen zou moeten worden geïntroduceerd. Laten we dat soort grote maatschappelijke vraagstukken maar niet overlaten aan een paar mannen uit Berlijn, dat is historisch gezien geen gelukkige combinatie gebleken.
Twitter wordt X
Het kan niemand zijn ontgaan, Elon Musk is Twitter aan het ombouwen tot X. Wat is het een romanticus hè, om zijn bedrijf naar zijn jongste zoon te noemen? Hij legt zelf uit dat de komende maanden ‘je hele financiële wereld kan worden georkestreerd’ vanuit X. Want Musk wil van Twitter een ‘super-app’ maken, een allesomvattende app waarin informatie, communicatie en transacties worden samengevoegd. Vergelijkbaar met het zeer succesvolle Chinese WeChat. Musk wil zo snel mogelijk van het gehate advertentie-model af.
Musk zal verlekkerd kijken naar het Zuid-Aziatische Grab en GoJek, waarmee gebruikers niet alleen taxi’s (op auto’s of scooters) kunnen bestellen, maar ook hun rekeningen kunnen betalen en zelfs personal shoppers inhuren die naar de winkel van jouw keuze gaat om je boodschappen te doen. Uiteraard met een marge voor Grab en GoJek op elke transactie.
Elke seconde die Musk besteedt aan het overschatte Twitter blijft tijdverlies en verspilling van zijn talent. Ik hoop nog steeds dat Musk zich eens boos maakt over Alzheimer, kanker en de geestelijke gezondheid van de mensheid en zijn onmiskenbare talenten aanwendt om die problemen op te lossen, bijvoorbeeld met een biotech-bedrijf. Musk beheerst ontwikkeling van software, hardware en mechanische innovaties, hoe moeilijk zou biotech voor hem zijn?
In de informatieve podcast More or Less, van de echtparen Morin en Lessin, werden de plannen van Musk met Twitter deze week uitgebreid besproken. Het is de enige podcast die ik overigens ken waarin twee echtparen een specifieke branche bespreken, waarbij het belangrijk is om te weten dat ex-Wall Street Journal verslaggever Jessica Lessin de scherpzinnige oprichter is van het online vaktijdschrift The Information en Dave Morin een investeerder is die eerder Path begon, de mooiste app van een mislukt sociaal netwerk die ik ooit heb gebruikt.
Opvallende links deze week
Bill Gates heeft een podcast
Over opvallende podcasts gesproken: Bill Gates is een podcast begonnen onder de naam Unconfuse Me en in de eerste editie waren acteur Seth Rogen en zijn echtgenote Lauren te gast. Blijkbaar is dat een trend, om als echtpaar op te treden in een podcast. Ik hoor het u denken: ‘Bill Gates heeft een podcast met Seth Rogen, klinkt dat niet als Kermit de Kikker met als gast Scooby Doo?’ Dat klinkt het zeker, maar het werd een onverwacht openhartig gesprek over ondermeer Alzheimer, thuiszorg en recreatief drugsgebruik. Afspelen op dubbele snelheid wordt afgeraden.
Barbenheimer doet bijna $1.2 miljard in een week, Oppenheimer breekt IMAX projectors
Het kassucces van Barbie en Oppenheimer is onverwacht groot: Barbie zal naar verwachting het weekend afsluiten met een omzet van $750 miljoen en Oppenheimer nadert de $400 miljoen. Nog opvallender vond ik dat de 70 millimeter versie van Oppenheimer in de IMAX zo complex is dat de film soms niet synchroon loopt met het geluid en zelfs letterlijk breekt. Tot zover alle doemscenario’s dat de ‘ouderwetse’ bioscopen het zouden afleggen in het streaming tijdperk. Goede speelfilms trekken meer publiek naar de bioscoop dan ooit.
Barbenheimer, maar dan gemaakt door AI
Als Barbie en Oppenheimer in één film werd geperst, dan was dit de trailer. Ik zeg het te vaak over AI-toepassingen, maar het is ongelooflijk dat dit helemaal is gemaakt door AI: beeld, geluid, video. Vooral de snelheid waarmee dit soort toepassingen zich ontwikkeld is ongeëvenaard. De laatste keer dat ik zo verbijsterd was door een technologie op internet, was ruim 25 jaar geleden bij de presentatie van video in een web-browser door George Michael.
Spotlight 9: Feestkwartaal bij Google en Facebook
Ja, ik weet dat ze tegenwoordig eigenlijk Alphabet en Meta heten, maar zeg eerlijk, wie leest nog verder als die namen in de kop staan? Het was de week waarin de kwartaalcijfers van het tweede kwartaal bekend werden dus er was een hoop beweging op de beurzen. Deze webpagina bevat een kort, handig overzicht van de resultaten van de belangrijkste tech-bedrijven.
Meta en Alphabet stijgen, Microsoft daalt. Beleggen op de beurs lijkt zo een sprint, geen marathon.
De kortzichtigheid op de beurzen werd deze week voor de zoveelste keer aangetoond. Alphabet en Meta maakten forse koerssprongen, door hoger dan verwachte omzetten terwijl die mede door valutaverschillen werden veroorzaakt. Toegegeven, Alphabet maakte 28% meer omzet op de cloud-diensten en dat zal alleen maar toenemen in het AI-tijdperk.
Meta verloor echter liefst $21 miljard in 18 maanden op de investeringen in Reality Labs, het bedrijfsonderdeel van Meta dat iets gaat doen met alle buzzwords van de laatste twee jaar, waaronder Web3, Metaverse, AR, VR en alles met moeilijke brillen. Gevolg: 10% koerswinst. Hoe kan het?
Microsoft, dat op het gebied van AI een enorm sterke positie heeft ingenomen door OpenAI in te passen in de Bing-zoekmachine *en* liefst $10 miljard investeerde in OpenAI, een gegarandeerde hit, werd juist niet begrepen door beleggers omdat de investeringen in AI ‘niet gelijk tot hogere omzetten leiden.’ Gevolg: 2% daling.
De roze wolk is een schematische weergave van mijn hersens als ik naar de beurs kijk en Meta zie stijgen, terwijl Microsoft daalt. Foto: gemaakt met Midjourney
‘De groei in AI heeft het potentieel om Microsofts twee grootste activiteiten te stimuleren: de publieke cloud Azure en de meer traditionele en marktleidende productiviteitssoftware Office.’
CNBC
Zo is het precies, maar de beleggers hadden deze week blijkbaar een horizon die eindigde bij de vrijmibo.
Deze week sprongen een paar human interest verhalen in het oog. De rijkste Welshman, Sir Michael Moritz, die als journalist bij Time ooit door Steve Jobs op een zwarte lijst werd gezet, vertrok na bijna 40 jaar bij Sequoia Capital. En terwijl CEO Sam Altman de aarde rondreisde om wereldleiders te ontmoeten, bleek OpenAI geleid te worden door Mira Murati, een vrijwel onbekende 35-jarige Albanese vrouw.
Beeld: Midjourney. Prompt: man met grijs haar loopt weg, skyline van San Francisco op de achtergrond.
Het kleine koninkrijk
De eerste keer dat ik de naam Michael Moritz tegenkwam, was in 1992 toen Frans Straver, met wie ik later Planet Internet zou oprichten, en ik samen aan de UvA afstudeerden op het sexy onderwerp ‘succes- en faalfactoren van interactieve media op de consumentenmarkt.’ In die tijd beschikten uitsluitend besnorde boekhouders over een computer en alleen de grotere drugsdealers gebruikten een mobiele telefoon.
Wie een serieus boek zocht over de computerindustrie, kon nergens anders terecht dan bij de American Book Center in Amsterdam. Daar vonden we het fantastische boek dat toen al bijna een decennium oud was, van de hand van Moritz, getiteld ‘Het Kleine Koninkrijk’, over hoe Steve Jobs begin jaren tachtig bij Apple de Mac ontwikkelde.
“Zoveel van wat er is gebeurd, is verbonden met Apple en het verhaal van dit buitengewone bedrijf, dat ik merk dat de broodkruimels van Apple over mijn levenspad zijn uitgestrooid”, aldus Moritz, die het spijt dat hij zijn ruzie met Jobs nooit heeft bijgelegd voor diens overlijden. Het boek plantte bij Frans en mij het zaadje dat het mogelijk was voor twee jonge gasten om een succesvol bedrijf op te zetten in de technologiewereld, iets waar we tot het lezen van Moritz’ boek nog nooit over hadden nagedacht.
Toen ik eind jaren negentig voor mijn volgende startup na Planet Internet naar Amerika verhuisde, was Moritz uiteraard de eerste investeerder waar ik bij aanklopte. Probeerde aan te kloppen eigenlijk, want ik kwam nooit verder dan de inbox van een junior medewerker van Sequoia die me vriendelijk afwees. Later begreep ik dat Sequoia, en Moritz in het bijzonder, tijdens die dotcom-boom duizenden ondernemingsplannen per jaar ontvingen maar slechts enkele tientallen investeringen deden.
Van Airbnb tot Zoom
Michael Moritz werd geboren in Wales als kind van joodse ouders, die de opkomst van de nazi’s in Duitsland waren ontvlucht. Hij was jarenlang als journalist van Time gestationeerd in San Francisco en schreef veel over de technologiewereld. Don Valentine, de oprichter van Sequoia en de man die investeerde in ondermeer Apple, Atari, Cisco, Oracle en Electronic Arts, zag iets in de Britse journalist en bood hem de kans aan de slag te gaan als investeerder.
In de daaropvolgende 38 jaar dat Moritz actief was voor Sequoia reeg de investeringsmaatschappij de successen aaneen. Onder zijn bewind investeerde Sequoia in vrijwel alle bedrijven waarvan we vandaag apps op onze telefoons of computer hebben, of die we voor werk direct of indirect gebruiken, waaronder Google, Dropbox, Linkedin, Yahoo, Airbnb, PayPal, Instagram, YouTube, Whatsapp, Nvidia, Zoom en OpenAI.
“Een van de dingen die in onze industrie ondergewaardeerd wordt, is hoeveel je kunt leren van iemand die tientallen jaren jonger is dan jij. Dat zijn de mensen die misschien wel ongewone dingen gaan doen; ze begrijpen iets heel goed, zijn onafhankelijke denkers en duidelijk slim en begaafd.”
Begin deze eeuw initieerde Moritz ook Sequoia’s bijzonder lucratieve uitbreiding naar China. Uiteindelijk was Moritz voorzitter van Sequoia van midden jaren negentig tot 2012, toen hij de dagelijkse leiding over het bedrijf opgaf vanwege “een zeldzame medische aandoening die kan worden behandeld maar ongeneeslijk is”. Toch bleef hij partner van Sequoia tot zijn aangekondigde vertrek deze week.
De laatste jaren richtte Moritz zich klaarblijkelijk meer op e-commerce en leidde Sequoia’s investeringen in Stripe (geschatte waardering $50 miljard), Klarna ($6.7 miljard), Instacart ($12 miljard) en Getir ($6.5 miljard). De posities in de Raad van Commissarissen van die bedrijven zal hij geleidelijk overdragen.
Een flinke krukstart
Forbes schat Moritz’ vermogen op $5,2 miljard, voornamelijk dankzij zijn belangen in internetbedrijven. Moritz en zijn vrouw doneren het grootste deel daarvan aan goede doelen, vooral via hun eigen stichting Crankstart (krukstart). Ze maken daar best haast mee, getuige het verslag op de website:
“In 2022 hebben we $200 miljoen aan subsidies verstrekt, waarvan 60 procent aan non-profitorganisaties in de San Francisco Bay Area. De subsidies varieerden in grootte van $1.000 tot $18.500.000 en gingen naar 363 organisaties.”
Andere in het oog springende donaties waren $20 miljoen aan de Amerikaanse burgerrechtenbeweging ACLU, $50 miljoen aan zijn alma mater de universiteit van Oxford, en liefst £75 miljoen aan dezelfde universiteit om te besteden aan studiebeurzen voor kinderen uit gezinnen met een laag inkomen. Moritz was niet uit het oog verloren dat hij ooit zelf een studiebeurs had genoten.
Wat ik zelf opvallend vond, was dat Moritz via Crankstart de fameuze literaire Booker Prize voor minstens vijf jaar financiert, nadat de vorige sponsor zich had terug getrokken. Maar in tegenstelling tot die sponsor wilde Moritz geen enkele naamsvermelding koppelen aan zijn gift omdat hij en zijn echtgenote vinden dat de Booker Prize een prestigieuze prijs is die geassocieerd moet worden met de naam van de prijs, niet met de naam van de sponsor.
De overeenkomst tussen Steve Jobs en Sir Alex Ferguson
In 2009 bracht Moritz een herziene versie uit van zijn boek over Apple, getiteld ‘De Terugkeer naar het Kleine Koninkrijk: Steve Jobs, de Creatie van Apple en Hoe het de Wereld Veranderde.’ Het boek blijft een absolute aanrader voor iedereen die in innovatie en creativiteit is geïnteresseerd.
Tot mijn verrassing schreef Moritz, ondanks zijn al bijna een halve eeuw durend verblijf in San Francisco nog altijd een verstokt fan van Manchester United, in 2015 samen met de legendarische coach Sir Alex Ferguson een boek over leiderschap.
In een interview over dat boek deelde Moritz een aantal observaties over de overeenkomsten tussen Steve Jobs en Sir Alex:
“Als het op leiderschap aankomt, denk ik dat er overeenkomsten zijn. Op hun eigen manier zijn het allebei perfectionisten. Met Sir Alex was ik op zoek naar een manier om uit te leggen wat volgens mij de basisprincipes zijn van goed leiderschap. Ik denk niet dat ze erg verschillen tussen Silicon Valley en het voetbalveld, en ze zijn universeel toepasbaar. Het probleem met de principes van leiderschap is dat ze vrij gemakkelijk zijn op te noemen, maar heel moeilijk toe te passen.
Sir Alex, Steve, ze hadden allebei de energie om anderen consequent naar een doel te duwen, aan te sporen, over te halen dat ze zelf voor ogen hadden. Ik denk dat het grote verschil tussen management en leiderschap is dat de leider mensen kan overtuigen om het onmogelijke te doen.”
Tijd voor een nieuw boek?
Het wordt nog interessanter wanneer Moritz zijn eigen investeringscriteria deelt. “Als ik wil investeren begin ik met een marktopportuniteit, want als een bedrijf start in een markt die er onveranderlijk uitziet en waarvan het er niet op lijkt dat hij gaat groeien, dan zal het geen groot bedrijf worden. Verder zijn we op zoek naar mensen die volledig geobsedeerd zijn. Mensen die niets liever doen dan werken aan het product of de dienst die ze hebben bedacht.”
In Nederland hanteren veel investeerders het archaïsche cliché ‘het gaat om de vent, niet om de tent’; maar Moritz noemt als eerste criterium juist een grote markt, die vatbaar is voor verandering. Dat is een interessante invalshoek. Een topondernemer in een kleine markt is in deze zienswijze niet zo interessant.
En dat roept de vraag op of Moritz, als zijn tijd en gezondheid het toelaten, voor het eerst een boek zou willen schrijven waarin hij zijn eigen visie deelt op ondernemerschap, innovatie en leiderschap, in plaats van te schrijven over mensen als Jobs en Ferguson.
Mijn favoriete boek voor tech-ondernemers is ‘Het moeilijke van moeilijke dingen: Een bedrijf opbouwen als er geen gemakkelijke antwoorden zijn’ van voormalig ondernemer Ben Horowitz, inmiddels vooral bekend als mede-oprichter van venture capital-bedrijf Andreessen Horowitz.
Horowitz is een uitzondering, want net zoals veel voormalig topsporters slechte trainers blijken te zijn, lukt het ook maar weinig succesvolle ondernemers om zich te ontwikkelen tot goede investeerders. Laat ik het bij mezelf houden: als mensen advies vragen over investeringen, antwoord ik altijd dat ik weliswaar jarenlang werkzaam ben geweest als investeerder, maar ik nooit heb gezegd dat ik er goed in was. Daarom ben ik ook weer ondernemer geworden.
Moritz, inmiddels geridderd tot Sir Michael, heeft geen enkele ondernemerservaring. Blijkbaar was dat geen enkele belemmering bij het behalen van extreem veel succes als investeerder. Het is hoog tijd dat iemand met zijn geweldige track record, enorme netwerk en scherpe pen, zijn kennis en ervaring deelt in de vorm van een nieuw boek.
De drijvende kracht achter OpenAI is een 35-jarige Albanese vrouw
Oprichter en CEO van OpenAI Sam Altman bezocht de voorbije weken liefst 22 landen waaronder Israël, Jordanië, Qatar, de Verenigde Arabische Emiraten, India, Zuid-Korea, Japan, Singapore, Indonesië en Australië. Altman ontmoette studenten, durfkapitalisten en leiders waaronder de Indiase premier Modi, de Zuid-Koreaanse president Yoon Suk Yeol en de Israëlische president Herzog. Eerder op zijn reis ontmoette Altman de Britse premier Sunak, de Duitse bondskanselier Scholz en de Franse president Macron. (Weet u het nog, met donkerbruine schoenen?)
Onderwerp van alle gesprekken was de vraag: is AI te vertrouwen, of zijn overheidsmaatregelen nodig? Dus het was direct nieuws toen Reuters vrijdag zag op de LinkedIn-pagina van OpenAI’s ‘Trust & Safety Leader’ Dave Willner dat hij na anderhalf jaar met stille trom was vertrokken. Willner had het over familieredenen, wat uiteraard mogelijk is.
Maar ik constateer ook dat Willner volgens zijn LinkedIn-profiel met 18 maanden dienstverband al een flink spaarpotje aan opties in OpenAI heeft zeker gesteld, die bij de geschatte bedrijfswaardering van $27 tot $29 miljard voor OpenAI dermate veel waard zijn dat het leven van de familie Willner niet significant veel beter wordt als hij er nog een jaar of wat aan vast zou plakken. Immers, het verschil in levenskwaliteit tussen 10.000 Euro of 20.000 Euro verdienen is veel groter, dan het verschil tussen 10 miljoen of 20 miljoen op de bank.
Tot er een opvolger is gevonden wordt het team van Willner (blijkbaar is er een Trust & Safety team bij OpenAI) bekleed door de CTO, Mira Murati. Wie is deze vrouw, die op ChatGPT zelf nog volledig onbekend is?
Mira Murati? Zegt me niets, aldus ChatGPT over de eigen baas.
CEO Magazine kwam vorige week met een portret van Mira Murati. Hoewel, portret; uit het ontbreken van een geposeerde foto en de afwezigheid van letterlijke citaten van Murati, mag worden geconcludeerd dat ze niet mee had gewerkt aan het artikel.
Hoewel Murati onbekend is op haar eigen ChatGPT, heeft de concurrent, Google Bard, wel de nodige informatie over haar:
“Mira Murati is de Chief Technology Officer van OpenAI. Ze is een briljant ingenieur die aan verschillende AI-projecten heeft gewerkt, waaronder ChatGPT, Dall-E en Codex. Ze is ook een voorstander van de regulering van AI, omdat ze gelooft dat het belangrijk is om voorzorgsmaatregelen te nemen om misbruik van AI te voorkomen.
Murati is geboren in Albanië en studeerde werktuigbouwkunde aan het Dartmouth College. Daarna werkte ze als stagiaire bij Goldman Sachs en Zodiac Aerospace voordat ze bij Tesla ging werken als Senior Product Manager van het Model X. In 2016 trad ze in dienst bij Leap Motion. In 2018 kwam ze bij OpenAI en in 2021 werd ze gepromoveerd tot CTO.”
Daar zijn verschillende zaken opmerkelijk aan. Allereerst is de omschrijving van Murati op Bard bijna letterlijk identiek aan die in het artikel van CEO Magazine. Dat roept de vraag op welke bron de originele informatie had en welke bron klakkeloos kopieerde? Het is voer voor advocaten in de AI-wereld, waarin echt en nep of origineel en kopie compleet inwisselbaar lijken.
Ten tweede moet Murati een soort wonderkind zijn, want het is zeldzaam dat iemand met de studie werktuigbouwkunde zo pijlsnel carriere maakt in de software. De ene studie gaat over de wijze waarop bijvoorbeeld de Tesla X in elkaar wordt gezet, de andere over de software waarmee de auto zelfrijdend wordt gemaakt.
Ten derde blijkt Murati op 16-jarige leeftijd vanuit Albanië naar Canada te zijn verhuisd. Ik vroeg aan Bard of Murati alleen verhuisde, of met haar ouders. Bard antwoordde dat Murati en haar man Sokol in 1993 met hun twee kinderen vluchtten naar Canada. Maar in 1993 was Mira Murati vijf jaar oud en dat is ook in Albanië aan de vroege kant om al een gezin gesticht te hebben. Kortom; er is nog een hoop te verbeteren aan de AI-activiteiten van Google.
Murati en Moritz: America first
Er zit er een opvallende parallel in de levensloop van Mira Murati en Michael Moritz. Beiden kwamen uit een klein Europees land naar Amerika, waar ze de kans kregen hun kennis te vergroten op uitstekende universiteiten om vervolgens hun potentieel te benutten in topondernemingen.
Ik zeg niet dat elke Ethiopiër een potentiële topondernemer is of dat in elke vluchteling uit Aleppo een hersenchirurg schuilt, maar in de maand dat in Nederland een kabinet valt over een paar duizend extra immigranten per jaar, pleit ik wel voor een rationeel immigratiebeleid. Europa is oud, Azië ook; meerdere werelddelen vergrijzen in hoog tempo. Tegelijkertijd zijn er op voorheen onverwachte plekken mensen die veel kunnen bijdragen aan de wereld, als ze maar de kans krijgen.
Uiteraard kijk ik door een gekleurde bril, want ook ik kwam ooit door een uitwisseling en een studiebeurs vanuit Amsterdam terecht op een universiteit in San Francisco, waar ik internet voor het eerst zag. Moritz en Murati kwamen uit Wales en Albanië naar de San Francisco Bay Area. Maar waar in Europa of Azië zouden ze zo welkom zijn geweest als daar? En waar zou hun afkomst zo’n geringe rol spelen? Welke Europese of Aziatische venture capitalist zou een journalist een kans geven als investeerder, of een jonge Albanese vrouw de technische leiding over een miljardenbedrijf als OpenAI? Dat zou ondernemers, stemmers en beleidsmakers te denken moeten geven.
Spotlight 9: Ripple blijft verbazen, maar hoe lang nog?
De grafiek is niet ondersteboven; er waren op Ripple na alleen dalers onder de toonaangevende beleggingen in de tech-sector.
Het was een week vol treurnis en mineur in het tech-hoekje van de beurzen. Maar waar ik een correctie had verwacht op de enorme koerssprong van Ripple na de gerechterlijke uitspraak van vorige week, bleef XRP redelijk stabiel terwijl de andere grote crypto’s, Bitcoin en Ethereum, allebei daalden.
Daarom downloadde ik van Coinmarketcap de koersdata van XRP van de laatste dertig dagen en vroeg Code Interpreter van OpenAI om de koers af te zetten tegen het handelsvolume. Daaruit rolde deze interessante grafiek:
De rode lijn geeft het handelsvolume aan, de blauwe lijn de koers.
Het handelsvolume in XRP is de laatste week enorm afgenomen, na een enorme piek in de dagen direct na de uitspraak van de rechter. De dalende blauwe lijn die de koers weergeeft, loopt nu parallel met de rode lijn van het dalende handelsvolume.
Dat betekent dat de koers niet langer kan worden gestuwd door een toenemende vraag. De beleggers die geloven in XRP houden vast. Maar er komen op de huidige koers niet genoeg nieuwe kopers bij in de markt, om het aantal verkooporders te compenseren. Een verdere correctie van XRP lijkt onvermijdelijk.
En slecht nieuws voor de crypto-enthousiastelingen: wie een jaar geleden XRP kocht, zou zeker blij moeten zijn met een stijging van 105%. Maar dat is nog altijd een stuk minder dan de koerssprong van 160% die Nvidia het laatste jaar maakte, gedreven door de AI-hype die sterke processoren vereist.
Het Witte Huis heeft vrijdag vertegenwoordigers van zeven leidende bedrijven op AI-gebied uitgenodigd en samen met hen een soort convenant aangekondigd, waarin de bedrijven ondermeer toezeggen om digitale watermerken toe te voegen aan hun systemen. (Dus als het goed is weten we snel wie nu de tekst van wie had gekopieerd over Mira Murati: Bard of CEO Magazine?)
De deelnemende bedrijven zijn de laatste weken regelmatig onderwerp geweest op deze plek, te weten Microsoft (met Bing), Google (Bard), OpenAI (ChatGPT), Anthropic (Claude), Inflection (Pi), Amazon en Meta (LLaMA).
Feitelijk erkent Meta hiermee de voorsprong van OpenAI en hoopt het door zijn technologie open source te maken zoveel ontwikkelaars van buiten het bedrijf aan te trekken, dat het met LLaMA 2 alsnog de achterstand kan inlopen. Een slimme strategie van Meta, die onderscheidend is ten opzichte van de gesloten AI-platformen van OpenAI en Google.
Het blijft verbazingwekkend hoe snel de AI-toepassingen verbeteren. Na tekst en foto’s zijn nu video’s aan de beurt en Twitteraar Nathan Lands deelde een mooi overzicht.
Twee weken geleden beschreef ik mijn twijfel over de jubelverhalen van Mark Zuckerberg over zijn nieuwe app Threads, de AliExpress-versie van Twitter. Toegegeven, door de installed base van Instagram zullen er honderden miljoenen mensen Threads uitproberen. Maar de app is te slordig, saai en voorspelbaar om veel herhaald gebruik te genereren, tenzij er snel verbeteringen in de app worden aangebracht.
Deze journalist legt haarfijn uit wat er allemaal schort aan Threads. Een goed punt: waarom is er alleen een app voor de mobiele telefoon en kan Threads niet op een computer worden gebruikt, als het platform gaat over tekstberichten? Ik ben benieuwd hoe lang het duurt voor de eerste significante updates worden uitgebracht door Meta, want het zou goed zijn als er een serieuze concurrent ontstaat voor Twitter.
Christopher Nolan en Hoyte van Hoytema maken letterlijk en figuurlijk grote films
In al het digitale geweld is filmschrijver en regisseur Christopher Nolan een zegen. Hij filmde het meesterwerk Oppenheimer op 70 millimeter IMAX film en gebruikt geen computertrucen (Computer Generated Images, CGI) in zijn films. Deze video toont hoe de film letterlijk aan elkaar wordt geplakt uit drieënvijftig rollen film van drie minuten en vierentwintig seconden elk. In totaal is de film, die drie minuten en negen seconden lang duurt, 17.7 kilometer lang en weegt 272 kilo. Dat is nog eens wat anders dan Love Island op je iPhone kijken.
Nolan vindt CGI ‘te veilig, het beeld lijkt niet de dreiging te bevatten van bijvoorbeeld een echte explosie, hoe klein ook’. Hij schiet op film omdat dit het meest lijkt op het beeld dat het menselijk oog waarneemt. Dat en meer is te zien in deze video waarin Robert Downey Jr en Christopher Nolan de meest gestelde vragen op het web over hen beantwoorden.
Ik schrijf dit allemaal in de aanloop naar Zomergasten, volgende week zondag te zien op uw ouderwetse flat screen televisie met als gast de fenomenale director of photography Hoyte van Hoytema. Hij filmde met Nolan onder andere Dunkirk, Tenet, Interstellar en Oppenheimer. En wie komende week Oppenheimer gaat bekijken in de bioscoop; ga naar de IMAX en ik hoor graag hoe het beviel.
Threads, de beoogde Twitter-killer van Meta, het moederbedrijf van Facebook, Instagram en Whatsapp, is uit en ik heb de hele zaterdagochtend besteed aan het ontdekken wat er bijzonder aan is. Het antwoord luidt: niets. Mark Zuckerberg is erin geslaagd om met vrijwel onbegrensde middelen een bijzonder beperkt product te ontwikkelen.
Investeerder Fred Wilson merkt terecht op dat het belangrijk is dat Twitter concurrentie krijgt en dat het positief is dat Threads heeft aangekondigd dat het open source protocol ActivityPub zal worden ondersteund. Dat zou betekenen dat als een Threads-gebruiker weggaat bij Threads, redelijk eenvoudig kan worden overgestapt naar een andere server die ook ActivityPub ondersteunt, zoals Mastodon – of hopelijk een andere, gebruiksvriendelijkere variant dan die app, die ze beter Masochist hadden kunnen noemen.
Een gebruiker van Threads beschikt in theorie dus over ‘account portability’ en zit niet eeuwig vast in de eindeloos vertakte konijnenholen die Zuckerberg probeert te graven van Facebook, Instagram, Whatsapp en Threads. Alleen… er is nog helemaal geen ondersteuning voor ActivityPub in Threads. Dat is hetzelfde als een autofabrikant die bij de introductie van een nieuwe auto trots meldt dat veiligheid boven alles gaat, maar er pas in het volgende model remmen worden ingebouwd.
Hoe leuk, goed of nuttig is Threads?
Om Threads te gebruiken moet je beschikken over een Instagram-account. Toch krijgt elke Threads-gebruiker een nummer onder zijn Instagram-account met een link naar het Threads-account. Waarom? Je hebt al een naam voor je Instagram-account, waarom krijg je dan een nummer op Threads? (Nog los van het feit dat bij mensen met enig historisch besef het opzichtig vertoon van een persoonlijk registratienummer onprettige associaties oproept.)
Zuckerberg maakt graag menselijke producten, aldus gebruiker tachtigmiljoenvierhonderdvierenveertigduizendtweehonderdnegenenveertig
Daar is uiteraard maar één reden voor en dat is dat Zuckerberg van de daken wil schreeuwen dat je niet alleen bent op Threads, maar er al ruim 80 miljoen mensen een account hebben aangemaakt. Toen ik een week na de lancering van Instagram in oktober 2010 een Instagram-account aanmaakte, was ik al blij was dat er een paar leuke foto’s van andere mensen te zien waren. Het duurde bijna drie maanden voor Instagram een miljoen gebruikers had. Voor die tijd was dat enorm snel.
Threads gaat door de pakweg twee miljard Instagrammers heel snel honderden miljoenen gebruikers krijgen die, net als ik, even gaan kijken wat het is en hoe het werkt. Maar de vraag is hoe vaak en hoe intensief Threads zal worden gebruikt. De reden dat ik nog nauwelijks op Twitter actief ben, is het gehakketak van voorspelbare mensen. Onder het bewind van Elon Musk lijkt die trend alleen maar te worden aangemoedigd en dat biedt ruimte voor Meta om Threads succesvol te lanceren.
Alleen, wat is de praktijk van een ochtend op Threads?
Hoewel ik mijn volgers op Instagram al heb geaccepteerd, moet ik dit op Threads opnieuw doen en dan ook nog één voor één. Terwijl mijn Instagram-account al een tijdje op ‘open’ staat en iedereen die zou willen me kan volgen. Maar op Threads moet ik me een bloedblaar scrollen en tikken, omdat de applicatie alleen als app op je telefoon beschikbaar is, en zelfs bevestigen dat mijn eigen broer me mag volgen. Terwijl wij elkaar notabene als broers op Facebook hebben bevestigd.
Wat is dan het nut van de Instagram-koppeling en het feit dat Threads onderdeel is van het Meta-imperium? Als gebruiker heb ik er weinig voordeel van. De integratie van alle data binnen Meta is uitsluitend bedoeld om Meta’s advertentiemachine te voeden met extra gegevens over gebruikers, niet voor betere gebruiksvriendelijkheid voor de gemiddelde broers.
Er is geen chronologische tijdslijn zodat ik een ‘live’ gevoel kan krijgen van waar mensen het over hebben, wat juist het sterke punt is van Twitter. Over al deze cruciale aspecten van een goede gebruikerservaring zegt Instagram-baas Adam Mosseri, ook verantwoordelijk voor Threads, dat er aan wordt gewerkt. Overigens zegt hij dat op Twitter, niet op Threads.
Zelf heb ik het niet gemerkt, maar er wordt alom geklaagd dat Threads berichten in je timeline plaatst van accounts die je helemaal niet volgt. Het zou kunnen dat deze ellende ‘feature’ eerst wordt getest in de VS, alvorens op de wereld te worden losgelaten. Uiteraard probeert Meta hiermee de gebruiker langer vast te houden op een manier die van TikTok is afgekeken.
Het grootste deel van de berichten in mijn tijdlijn op Threads bestaat uit foto’s. Vaak dezelfde foto’s die de de account-eigenaar eerder al op Instagram heeft geplaatst en omdat ik iedereen die ik volg op Instagram ook heb toegevoegd op Threads, heb ik het gevoel dat ik naar een herhaling zit te kijken. Geen fijne ervaring.
Threads is op dit moment een warrig product, een soort slechte rebus waarin tekst en plaatjes op een onnatuurlijke wijze worden gemengd. Dit is te verwachten omdat de overgrote meerderheid van de gebruikers via Instagram komt en dat is geen conversatie- of discussie-platform zoals Twitter in zijn beste tijd.
In tegenstelling tot Instagram, waar filters over foto’s kunnen worden gelegd die rimpels zo goed gladstrijken dat zelfs miss Piggy kan lijken op Jessica Rabbit, bestaan er geen filters waardoor tekstberichten op Twitter of Threads slimmer of leuker worden. Dus het wordt al snel geleuter of geklaag.
Het voordeel voor Meta is dat Instagram een enorme installed base heeft en honderden miljoenen mensen Threads zullen uitproberen. Het nadeel is dat beeldgevoelige Instagram-gebruikers omtoveren in tekst producerende Threads-mensen net zo natuurlijk overkomt als een kogelstootster laten hardlopen.
Voorlopig zal Threads geen bedreiging zijn voor Twitter qua gebruik, doelgroep en communicatievorm. Het aantal accounts zal enorm zijn, maar het gebruik relatief infrequent. Het voegt gewoon te weinig toe.
De social media hierarchie waarin geen ruimte bestaat voor Threads
Threads-opperhoofd Mosseri claimt overigens dat het doel van Threads ook niet is om Twitter te vervangen. Nee, het nobele doel is volgens Mosseri om ‘een publiek plein te creëeren voor gemeenschappen op Instagram die Twitter nooit hebben omarmt en voor gemeenschappen op Twitter en andere platforms die zijn geinteresseerd in een minder boze plek voor gesprekken, maar niet heel Twitter.’
Excuses, daar ben ik weer, ik was even weg; ik zat met zelfgeplukte boterbloempjes in mijn haar op blote voeten te connecten met de aarde, terwijl ik al boom knuffelend een sonnet voordroeg aan het universum. Zo mooi vond ik deze omschrijving van ‘een publiek plein’ op Threads, het zou bijna het nieuwe motto van de padvinderij kunnen zijn, passender dan wat het nu is: ‘wees paraat.’ Dat sloeg te vaak op de fratsen van de hopman als er geen andere volwassene bij was, maar ik dwaal af.
Het echte doel van Zuckerberg met Threads
Laten we denkbeeldig een stap naar achteren zetten en kijken naar het grotere probleem waar Zuckerberg mee geconfronteerd wordt. In het persbericht met de jaarcijfers over 2022 staat ondermeer dit:
Meta heeft ruim $40 miljard op de bank
de omzet over 2022 was $116 miljard
maar… ‘the average price per ad decreased by 16% year-over-year’
En daar zijn we bij de kern. Want het totale aantal gebruikers van Facebook, Whatsapp en Instagram stijgt nog maar een paar procent per jaar en de omzet per advertentie daalt vele malen sterker.
Met Threads heeft Zuckerberg twee doelen: allereerst het creëren van een nieuw platform waardoor meer advertentie-ruimte is te verkopen, ook al is de geschatte omzet van bijvoorbeeld Twitter dit jaar met $3 miljard een afronding achter de komma voor Meta. Ongetwijfeld denkt Zuckerberg een veel hogere omzet per gebruiker te kunnen behalen op Threads, dan Musk op Twitter. Adverteerders staan niet te dringen om te adverteren naast een discussie over snelwegblokkades of doodsbedreigingen, dat is zo ongezellig.
Maar met de schat aan nieuwe data die het gebruik van Threads over zijn gebruikers oplevert, hoopt Zuckerberg zijn echte slag te slaan en hogere advertentie-tarieven te kunnen vragen; want door de verscherpte privacy-eisen waarmee Meta zich vooral in Europa geconfronteerd ziet, wordt het gewetenloos uitventen van de privacy van gebruikers zoals in het huidige bedrijfsmodel van Meta, steeds lastiger.
Dat is ook gelijk de reden waarom Zuckerberg probeert om de EU onder druk te zetten om de regelgeving voor Meta aan te passen. En dat doet hij onder andere door Threads nog niet uit te brengen in EU-landen, verwijzend naar de ‘onduidelijke regelgeving over het gebruik van data over meerdere platforms.’ Want daar gaat het Zuckerberg om, hij wil de social en interest graph van elke gebruiker zo rijk mogelijk vullen voor zijn adverteerders. Maar de Europeanen kunnen gerust zijn: je mist werkelijk niks aan Threads.
Threads wil geen ongezellige discussies over nieuws, want dat vinden adverteerders niet leuk, dus hier onze puppy Nala.
$40 miljard op de bank en Zuck maakt de AliExpress-versie van Twitter
Het is intens droevig. Zuckerberg heeft na alle ontslagrondes nog steeds bijna 80.000 werknemers, waaronder een leger aan talentvolle programmeurs. Combineer dat talent met die $40 miljard op de bank en er zijn alle mogelijkheden om een nieuw, mooi product te ontwikkelen. Maar wat is het resultaat van zijn eerste zelf ontwikkelde product in bijna twintig jaar?
Niet meer dan een slap aftreksel van Twitter, wat op zichzelf al tijdsverspilling is van de talenten van Elon Musk. Ik hoop nog steeds dat die man zich eens boos maakt over Alzheimer, kanker en geestelijke gezondheid van de mensheid en zijn talenten aanwendt om die problemen op te lossen, bijvoorbeeld met een biotech-bedrijf. Musk beheerst ontwikkeling van software, hardware en mechanische innovaties, hoe moeilijk zou biotech voor hem zijn? Dat zou echt fascinerend zijn om te volgen.
Zuckerberg stal leende het idee voor Facebook van zijn vrienden mede-oprichters, kocht Instagram voor $1 miljard, Oculus voor $2 miljard en Whatsapp voor $19 miljard. Mooi detail: de op 16-jarige leeftijd naar de VS geëmigreerde Oekraïner Jan Koum, oprichter van Whatsapp, tekende die verkoopovereenkomst waaraan hij zelf een kleine $7 miljard overhield, voor het kantoor waar hij ooit zijn voedselbonnen in ontvangst nam.
Zuckerberg is van een creatieve programmeur uitgegroeid tot een ervaren bestuursvoorzitter. Alleen niet van een technologie-bedrijf dat zelf waardevolle oplossingen ontwikkelt, maar van een private equity fonds dat andermans ideëen kopieert of koopt. Vervolgens vertrekt al het talent van de overgenomen bedrijven, al kostte dat vrijwillige vertrek Whatsapp’s Brian Acton liefst $850 miljoen. Zuckerberg moet zich toch bij momenten afvragen waarom iemand zo graag weg wil bij Meta?
Instagram Stories was een totale imitatie van Snapchat maar werkte tenminste prima. Threads daarentegen oogt als een liefdeloos, haastig gemaakt product. Ik houd de hoop dat Zuckerberg zichzelf ooit hervindt als leider van een team talentvolle ontwikkelaars en een mooi, zinvol, origineel product ontwikkelt. Threads is dat zeker niet, het is op dit moment de AliExpress-versie van Twitter.
Talentvolle YouTubers verleggen grenzen
Over zinvolle, originele producten gesproken: twee van mijn favoriete YouTubers, Cleo Abram en Marques Brownlee, bezochten in New York ZeroSpace, een kruising tussen een laboratorium en een studio waar de meest bijzondere special effects worden gecreëerd waarbij echt en nep niet van elkaar zijn te onderscheiden. Het meest bijzondere vond ik de techniek waarbij tot zes scenes tegelijkertijd kunnen worden opgenomen met verschillende camerabeelden (op 6 minuut 11).
Cleo en Marques bespreken een gevoelig punt nadat Marques de gedaante aanneemt van Cleo: wat gebeurt er als elke acteur door een computer kan worden gesimuleerd en je straks niet weet of je naar een echte scene kijkt met fantastisch spel, of een complete simulatie? Gaat de Oscar voor beste actrice straks niet zoals het hoort naar Meryl Streep, maar naar de programmeur die de digitale Meryl Streep genereert uit bits, pixels en audio-fragmenten?
De reportage van Cleo staat hier en dit is het verslag van Marques. Het wachten is op een complete film met nepacteurs in een nepomgeving, maar hopelijk wel eentje met een goed script want die blijven lastig te schrijven, ook met AI.
Kijk ook naar deze rondleiding door de $1 miljoen kostende studio van Marques, waarin elke kamer is ingericht om een specifiek probleem bij het maken van videos op te lossen. Wie het idee heeft dat YouTubers nog met een petje achterstevoren op de zolder van hun ouders in pyjama filmpjes maken, moet vooral even kijken naar de robotarm van een kwart miljoen dollar voor het maken van snelle camera-bewegingen.
Midjourney update is indrukwekkend
Crunchbase vatte het bizarre eerste half jaar op het gebied van funding voor AI-bedrijven goed samen.Ondanks de miljardeninvesteringen in AI daalde het totale bedrag dat in technologiebedrijven werd geinvesteerd liefst 51% vergeleken met 2022.
Met het investeringsgeld in AI-bedrijven worden bijzondere prestaties geleverd. Twee weken terug schreef ik kort over het verbazingwekkende ‘generative fill’ van Photoshop, waardoor met behulp van AI complete delen van een beeld kunnen worden toegevoegd op een manier die niet van echt is te onderscheiden.
Manu.Vision maakte deze fenomenale combinatie van kunst en technologie
Alsof Midjourney al niet verbluffend genoeg was, heeft dat bedrijf een ongelooflijk goede ‘Zoom Out’-update uitgebracht die zulke bijzondere beelden mogelijk maakt dat ontwerper Kalson Kalu er een schitterende top 10 van heeft samengesteld. Deze top 10 is ook indrukwekkend. Hier een uitgebreide beschrijving van hoe de Midjourney v5.2 update werkt en wat we op korte termijn nog meer kunnen verwachten.
Alle bedrijven van Sequoia zijn bezig met AI
Investeringsmaatschappij Sequoia (Apple, Atari, Google, Instagram, Whatsapp enz) vroeg 33 van de portfolio-bedrijven naar hun ontwikkelingen op AI-gebied. De bevindingen zijn zeer lezenswaardig. Liefst 65% van de bedrijven heeft AI-applicaties in productie en 94% gebruikt daarvoor een ‘foundation model API’ zoals Chat GPT van OpenAI.
De chatbots van character.ai leiden zelfs tot adventure games
Bloomberg kwam vrijdag met dit uitstekende artikel over character.ai, de maker van chatbots die recent werd gewaardeerd op $1 miljard maar waarvan het nut me vooralsnog ontgaat. Het helpt niet als de CEO dan teksten uitslaat als “Ik grap dat we Google niet gaan vervangen. We gaan je moeder vervangen”.
De oprichters zijn AI-experts die bij Google hele slimme dingen deden, dus ik heb toch gesprekken aangeknoopt met diverse karakters op character.ai waaronder Einstein, een banaan en Darth Vader. Los van schending van auteursrechten en ander intellectueel eigendom, wees een psycholoog al op het gevaar van het feit dat elke wilsonbekwame leip met veel vrije tijd zich kan uitgeven als psycholoog, zoals deze chatbot.
Het werd alsnog verrassend grappig toen ik in gesprek raakte met SM64 Mario, de chatbot gebaseerd op de Nintendo 64 Super Mario. De maker van deze bot doet meer dan babbelen, hij vraagt je mee op een avontuur.
In mijn geval zei Super Mario: ‘help me save Princess Peach, defeat Bowser, and bring Peach back safely to her castle. We will also visit many different worlds, each with their own unique challenge.’ Daarna verscheen de tekst: Mario walks over to a painting, and enters the painting portal, inviting Michiel to come with him.
Deze implementatie van een chatbot deed me denken aan een tekstueel avontuur, zoals dertig jaar geleden de eerste MUD’s toen ik net op internet zat. Probeer het zelf, Super Mario wacht hier op je.
Spotlight 9: Nvidia houdt stand
Na mijn langere analyse vorige week over de eerste helft van wat tot dusver een jubeljaar voor tech-aandelen kan worden genoemd, in crypto evenzeer, was het deze week ronduit slaapverwekkend. Iedereen weet nu wel dat Apple $3 biljoen waard is en het lijkt alsof beleggers exact op die marktwaarde aansturen.
Het was een slaapverwekkende beursweek op technologiegebied
Toch klopt het oude adagium ‘sell in May and go away, but remember to come back in September‘ niet voor de ‘chipmaker voor de AI-sterren’: Nvidia. De afgelopen maand steeg het aandeel NVDA ruim 10% en de marktwaarde is toegenomen tot ruim $1 biljoen, om precies te zijn tot $1050 miljard.
Op dit moment zijn Amazon ($1.3 biljoen) en Alphabet (het moederbedrijf van Google, $1.5 biljoen) nog een paar honderd miljard meer waard dan Nvidia, maar als het zo doorgaat kan Nvidia het jaar afsluiten als het derde meest waardevolle technologie-bedrijf ter wereld, na Apple en Microsoft. Dat had niemand aan het begin van het jaar kunnen voorzien.
Deze week leek vrijwel al het technieuws over artificial intelligence te gaan. Grote innovaties in AI spreken immers tot de verbeelding en zijn herkenbaar voor iedereen, terwijl een doorbraak in bijvoorbeeld biotechnologie vaak letterlijk alleen via een microscoop zichtbaar is voor een beperkte groep experts.
Waarom is er $300 miljoen nodig als je net $10 miljard hebt opgehaald?
Als er door topinvesteerders $300 miljoen dollar wordt betaald voor iets meer dan één (1) procent van OpenAI, het bedrijf dat de maker is van ChatGPT, dan verdient dat uitgebreide aandacht. Vooral als je bedenkt dat Microsoft nog geen drie maanden geleden $10 miljard (!) investeerde in OpenAI, nadat het in 2019 al een miljard in het bedrijf had gestopt. Die 11 miljard is vast nog niet op, dus rijst de vraag waarom OpenAI deze extra investeringsronde heeft gehouden.
De belangrijkste reden dat OpenAI een sterke relatie wil hebben met een paar van de grootste techinvesteerders in de wereld, is de ontluikende veldslag om de AI-markt. Het moment nadert dat er echt groot geld nodig is, denk aan miljarden in plaats van miljoenen, om als bedrijf mee te doen in de strijd der giganten zoals Google, Apple, Microsoft en Amazon die allemaal meedoen in deze markt. Want AI is voor alle spelers te belangrijk om te negeren. Voor Google is het succes van OpenAI zelfs levensbedreigend. Met aandeelhouders achter zich als Tiger Global, Sequoia Capital, Andreessen Horowitz, Thrive, K2 Global en Founders Fund (van Peter Thiel, de legendarische investeerder in o.a. Facebook en Palantir) kan OpenAI nu onafhankelijk van partner Microsoft opereren. Met een marktwaarde van naar schatting $27 tot 29 miljard is OpenAI op dit moment al meer waard dan, om een dwarsstraat te noemen, bedrijven als Spotify en vaccinmaker BioNTech, bedrijven die ook succesvol hebben ingespeeld op grote ontwikkelingen.
Deze ‘foto’ is geheel gegenereerd met Midjourney en is griezelig echt
CEOs Tim Cook en Sundar Pichai vechten om AI-talent
In de race om de beste AI-technologie liggen Apple met Siri en Amazon met Alexa intussen ver achter op OpenAI. The Information berichtte deze week dat drie topprogrammeurs van Apple daarom de overstap maakten naar Google, ondanks pogingen van Apple CEO Tim Cook ze te behouden. Het persoonlijke aanbod van Alphabet-CEO Sundar Pichai, die er alles aan doet de achterstand op OpenAI in te lopen, was blijkbaar onweerstaanbaar. Zou er ooit een CEO van een Europees beursgenoteerd bedrijf zich persoonlijk hebben ingespannen om programmeurs aan te trekken, of om ze te behouden, zoals Cook en Pichai doen? Ik vermoed dat de Europese heertjes, want het zijn vrijwel allemaal mannen, zich daar te groot voor voelen.
Hoe moeilijk het is om een goede AI-toepassing te maken bewees Snapchat, dat van gebruikers een 1 voor de ‘My AI’-feature kreeg, met het dringende verzoek deze uit de app te verwijderen. Het was niet de week van Snap, dat de omzet zag dalen waarna het aandeel 17% inleverde. Dropbox maakte bekend 16% van het personeel te ontslaan en tegelijk fors te investeren in het aantrekken van nieuwe AI-ontwikkelaars. Dat geeft aan dat het lastig, zo niet onmogelijk is om programmeurs om te scholen tot AI-ontwikkelaars.
Elon Musk, z’n X-en en zijn ex
Het wachten is tot Elon Musk zich met een bedrijf mengt in de AI-oorlog, maar hij lijkt te druk met het te gronde richten van Twitter. Hij bekritiseert wel voortdurend OpenAI en CEO Sam Altman sinds hij zijn belang in OpenAI verkocht aan Microsoft. Het is op zijn zachtst gezegd opmerkelijk dat Musk in een open brief opriep tot een soort moratorium van zes maanden in de ontwikkeling van AI, maar intussen verder werkt aan de financiering van een eigen AI-startup, die hij afwisselend TruthGPT noemt (zoals bij inmiddels werkloos opperkneus Tucker Carlson) of X-AI. Die X moet er normaliter wel in van Musk; eerder begon hij al X.com en uiteraard SpaceX. Het valt nog mee dat het Tesla is en niet Texla. Zijn laatste zoon heet X Æ A-Xii (roepnaam: Bert). En de Æ zit in de naam van het arme kind omdat het de elvenspelling is van het begrip AI. Musk zijn baby mama, de Canadese artieste Grimes, viel deze week op door toestemming te geven haar stem te gebruiken in door AI-gegenereerde muziek: ‘I’ll split 50% royalties on any successful AI generated song that uses my voice. Same deal as I would with any artist i collab with. Feel free to use my voice without penalty.’ Dat is vooral opvallend omdat de zorg bestaat dat AI de hele beroepsgroep van stemacteurs overbodig zal maken. Het wordt interessant om te volgen wat de gevolgen zullen zijn voor zangers.
De Apple Card met afgeronde hoekjes, Steve Jobs zou het niet anders hebben gewild
Eindelijk: Apple gaat gehakt maken van de banken en doet dat met… Goldman Sachs?
Het werd al jaren verwacht en vorige week was het zover: Apple maakte zijn entree in de bankwereld. Opvallend blijft de keuze voor Goldman Sachs als partner, omdat Apple nauwelijks gebruik maakt van het merk Goldman maar de prestigieuze bank vooral gebruikt voor de bankvergunning en als kleur- en geurloos afhandelaar van de spaartransacties, als een soort white label. Terwijl Apple zelden of nooit marktaandeel koopt op basis van prijs, springt bij de spaarrekening de hoge rente juist in het oog: 4.15%, liefst 10 keer zo hoog als het nationaal gemiddelde in de VS.
Wel typisch Apple is de grote gebruiksvriendelijkheid. De eerste stap is het aanvragen van een Apple Card, een credit card, hetgeen helaas vooralsnog alleen in de VS mogelijk is. Bij alle uitgaven via die kaart wordt standaard 1% tot 3% van het aankoopbedrag uitgekeerd in de vorm van wat Apple ‘Daily Cash’ heeft genoemd, een tegoed dat dagelijks wordt berekend en bijgeschreven. Wie vervolgens een spaarrekening opent vanuit de Apple Wallet en aan de Apple Card koppelt, een handeling van niet meer dan een paar keer klikken, ziet dagelijks de Daily Cash op de spaarrekening bijgeschreven worden en ontvangt automatisch de hoge rente van 4.15%. De spaarrekening is gratis, er is geen minimuminleg en er zijn geen boetes als er tegoeden van de spaarrekening worden opgenomen. Het is ook mogelijk om tegoeden vanaf andere banken over te schrijven naar de Apple-Goldman spaarrekening.
En juist dat laatste is een nachtmerrie voor de traditionele banken. Want hoewel er andere, onbekendere banken, nog hogere spaarrentes geven, zijn dat geen vertrouwde merken zoals Apple. De combinatie van Apple Card met Apple Pay en de Apple Wallet is dermate naadloos en eenvoudig dat het lastig concurreren wordt voor de banken. Het lijkt aannemelijk dat de Europese banken een forse lobby in Brussel zullen opstarten, in combinatie met juridische procedures, om het Apple lastig te maken de Europese markt te betreden op dezelfde manier als in de VS.
Event: Consensus 2023
Bijna vijftienduizend mensen bezochten afgelopen week het toonaangevende crypto-event Consensus in Austin, Texas en dan worden de types niet meegerekend die te gierig zijn om een congreskaart te kopen omdat ze denken alles al te weten en je willen wijsmaken dat het beste netwerken in de kroeg gebeurt. De geluiden vanuit Austin waren alom positief, met name over de kwaliteit van de projecten die de cryptowinter hebben overleefd. De meest opvallende bijdrage aan Consensus vond ik, vanaf afstand bezien want ik was er zelf niet, het interview met journalist Brady Dale, van wiens hand binnenkort een boek verschijnt over Sam Bankman-Fried van FTX. Dale wijst als voornaamste oplossing tegen fraude en wanbeleid nadrukkelijk op decentralized finance, DeFi, waarbij er juist geen sprake is van een centrale partij zoals een beurs als FTX. Ook opvallend vond ik dat Dale juist de memecoin Dogecoin noemt als relevante crypto naast Bitcoin en Ethereum:
‘Voor mij is Dogecoin de keten die zei: Een verhaal, een karakter, een concept kan een waarde hebben, en als een gemeenschap in dat karakter gelooft en op een gedistribueerde manier samenwerkt om het idee groter te maken, zal de waarde van het concept groeien en dus ook de munt ervan. Dogecoin heeft dat echt duidelijk gemaakt. Het gaat niet alleen om DOGE, het gaat om dat hele idee van samenwerking rond een concept, en daarom wed ik dat Dogecoin de comeback kid van de blockchains zal zijn, telkens weer, de komende tijd.’
– Brady Dale
Goede links
Check deze link naar een paar bijzonder praktische prompts om zelf te gebruiken bij ChatGPT.
Startup financiering staat sterk onder druk. Deze vier grafieken tonen dat aan en in Miami daalden de investeringen in startups zelfs ruim 90%. Mede een gevolg van de focus in die regio op crypto-startups, die het zwaar hadden.
In Nederland zijn er steeds meer investeerders die aan de oprichters van startups vragen zichzelf geen salaris te betalen. Er zijn vijf redenen om dat juist wel te doen.
Spotlight 9: Meta en Microsoft de grote winnaars van de week
Meta en Microsoft als uitschieters na goede kwartaalcijfers
Lezer Raoul Kuiper vroeg me terecht waarom ik wel Bitcoin heb opgenomen in deze portfolio, terwijl ik die zelf niet bezit vanwege het energieverbruik en daarmee gepaard gaande CO2-uitstoot. Ter toelichting: ik heb deze fictieve Spotlight 9 portfolio aangemaakt om wekelijks het sentiment in de techwereld te volgen. Ik denk dat wanneer, zoals vorige week gebeurde, vrijwel alle grote techbedrijven plus de Dow Jones en S&P 500 allemaal in de min staan, dat relevant is voor de hele wereld van technologie en innovatie. Bitcoin en Ethereum heb ik opgenomen omdat dat de meest gehouden assets zijn van de honderden miljoenen mensen die wereldwijd in crypto beleggen. Van de Spotlight 9 vind ik zelf Microsoft, Apple en Ethereum interessant. De projecten en bedrijven die ik verder boeiend vind, zoals Polygon (MATIC), zijn meestal te klein om impact te hebben op het beurssentiment en de economie en daarom niet opgenomen in de Spotlight 9.
Amazon, Alphabet (Google), Microsoft en Meta publiceerden deze week goede kwartaalcijfers en daarvan profiteerden vooral Microsoft en Meta. De verwachting is dat Microsoft sterk gaat profiteren van de integratie van AI, mede gebaseerd op technologie van OpenAI, in diverse producten en diensten. Zuckerberg legde beleggers uit dat Meta veel AI gebruikt om hun TikTok-concurrent Instagram Reels beter te targeten en dat sloeg aan: het aandeel Meta steeg de laatste 5 dagen bijna 13%.
Het was, kortom, in alle opzichten de week van AI.
Facebook, sorry, Meta CEO Mark Zuckerberg kondigde gisteren aan dat het in de komende maanden mogelijk wordt om op Instagram NFT’s te minten en te verhandelen. Het is een poging van Zuckerberg om relevant te blijven voor jongeren en de aandelenbeurzen te paaien, in het nauw gedreven door TikTok aan de ene kant en aan de andere kant de enorme marktwaarde van NFT marktplaatsen als OpenSea.
Engadget meldt dit over de sessie met Zuckerberg tijdens het toonaangevende festival SXSW:
“We’re working on bringing NFTs to Instagram in the near term,” he said. He didn’t detail exactly how that would take shape, but suggested people would be able to show off their existing NFTs and potentially mint new ones. “I’m not ready to kind of announce exactly what that’s going to be today. But over the next several months, the ability to bring some of your NFTs in, hopefully over time be able to mint things within that environment.”
Het is nooit een dichter geweest.
SXSW is steeds meer veranderd van de springplank waar revolutionaire tech-talenten de bijl aan de wortel leggen van de heersende macht zoals het Facebook-imperium, in een soort bar-dancing waar papa en mama ook een dansje wagen na de vrijdagmiddag-bingo. Dat kan heel gezellig zijn en ome Frackers heeft zelf ook regelmatig dingetjes georganiseerd tijdens SXSW. Maar het was geen toeval dat de sessie met Zuckerberg, die zichzelf graag presenteert als groot technologisch visionair, ook toegankelijk was voor congresgangers met een film- en muziekbadge, met het aanbevolen kennisniveau: ‘beginner.’
Level: Beginner
De grootste geldmaker van Meta was altijd Facebook, dat inmiddels is veranderd in een soort online SBS6 voor vijftigplussers. Instagram gaat ook hard die kant op, terwijl Whatsapp lastig blijft te monetariseren. De ludieke vergezichten die Zuckerberg schetst over de Metaverse hebben de beleggers al de stuipen op het lijf gejaagd: dit jaar is het aandeel FB (kort voor Meta, kuch) liefst 43% gedaald. Dat kwam nadat Meta de omzetcijfers voor 2022 veel lager inschatte dan de markt verwachtte, primair een gevolg van Apple’s aangescherpte privacy maatregelen. Kort gezegd: Apple maakt het lastiger voor Meta om je online overal te volgen en te stalken.
Daar zijn een aantal nieuwe problemen voor Zuckerberg bijgekomen. Allereerst is duidelijk dat zijn wapen in de strijd om de jeugd, Instagram, volledig voorbij wordt gestreefd door TikTok. Elke succesvolle feature van TikTok wordt gekopieerd door Instagram terwijl het zelf nauwelijks innovaties introduceert die TikTok overneemt. Instagram blijkt ook nog eens geen goede conversies op te leveren voor adverteerders, ofwel: leuk voor branding zoals een billboard langs een drukke snelweg, maar geen marktplaats waar mensen transacties plegen waarop Zuckerberg telkens een procentje meepikt.
Maar er is wel een snelgroeiende marktplaats waar enorme omzetten en goede marges worden behaald: OpenSea, de marktplaats voor NFT’s die onlangs al werd gewaardeerd op ruim $13 miljard. Zuckerberg heeft de opmars van TikTok en OpenSea uiteraard op de voet gevolgd en hoopt met NFT’s op Instagram twee vliegen in één klap te slaan. Die wens is niet vreemd, want de jonge TikTok gebruikers zijn voor een groot deel crypto-gebruikers en de primaire doelgroep voor NFT’s. TikTok is een ontmoetingsplek voor de digitale voorhoede, zoals OpenSea dat is voor handelaren in NFT’s.
De aankondiging van Zuckerberg over NFT’s op Instagram doet sterk denken aan de opgezwollen marketingteksten die hij uitkraamde over Libra. Dat was die cryptomunt van Meta die het helemaal zou gaan worden en die binnen drie jaar een stille dood is gestorven. Want hoe onvoorstelbaar lang geleden het ook lijkt: Libra werd pas drie jaar geleden aangekondigd, in 2019, en is inmiddels al begraven zonder fanfare.
Het wil niet zeggen dat NFT’s op Instagram zeker gaan mislukken, alleen dat alle voorwaarden voor een totale mislukking er wel zijn: een slecht converterend medium voor transacties, een ouder wordende doelgroep die voor heel iets anders komt dan NFT’s, en sterkere concurrenten op de schaakborden waar het telt: de actieve jeugd bij TikTok en de NFT handelaren op OpenSea. Het wachten is tot TikTok iets gaat doen met NFT’s. Misschien in een partnership met OpenSea, het droomscenario voor handelaren die short gaan op Meta.
Nee, het belangrijkere crypto- en NFT-nieuws van de afgelopen dagen lag ergens anders dan bij Meta. Singapore kondigde aan inkomstenbelasting te gaan heffen op NFT’s, heel pragmatisch en logisch. Het geeft aan hoe groot NFT’s al zijn in Zuid Oost Azië. En Consensys, de maker van tools zoals Metamask, haalde $450 miljoen op bij investeerders. Als Consensys die muntjes nou eens zou gebruiken om gebruiksvriendelijke crypto wallets te ontwikkelen, dan is de doorbraak van crypto en NFT’s naar het grote publiek nabij.
