De technologiebranche gaat steeds meer gebukt onder overdreven veel aandacht voor de oprichters. Elon Musk blijft de schijnwerpers domineren, of hij nu Twitter nieuw leven inblaast of juist afbreekt, afhankelijk van aan wie je het vraagt. Toch was het meest significante nieuws van de afgelopen week de onthulling van Worldcoin. Dit project trekt de aandacht door de glanzende bol, de ‘orb’, die de iris van nieuwe gebruikers scant, en door de betrokkenheid van mede-oprichter Sam Altman, tevens de CEO van OpenAI.
Het was de week van Barbie en Oppenheimer, ofwel Barbenheimer, en de Orb van Worldcoin. Foto: gemaakt met Midjourney
Twee maanden geleden schreef ik over Worldcoin en het bedrijf erachter genaamd Tools for Humanity, dat zich toen op de website van 1 pagina presenteerde met de slogan ‘een technologiebedrijf dat zich inzet voor een rechtvaardiger economisch systeem’ en liefst $115 miljoen ophaalde voor het Worldcoin-project.
Het doel, zeggen de oprichters, is om een wereldwijd identificatiesysteem te creëren dat zal helpen om op betrouwbare wijze onderscheid te maken tussen mensen en AI, ter voorbereiding op het moment dat intelligentie niet langer een betrouwbare indicator is van mens-zijn. Bij Worldcoin wordt de verificatie van het menszijn verzekerd door het gebruik van een Orb, een bol: een biometrische irisscanner.
‘Geef mij nu je oog, ik geef je de morgen terug.’ Vrij naar André Hazes. Foto: Worldcoin
Maar volgens Alex Blania, CEO en medeoprichter van Tools for Humanity en Worldcoin-projectleider, is er een groter doel dan alleen identificatie als mens:
‘Wij streven naar universele toegang tot de wereldeconomie, ongeacht land of achtergrond, en versnellen de overgang naar een economische toekomst waarin iedereen op aarde welkom is en profiteert’
De definitie van een pyramidespel?
Wie is niet tot tranen geroerd door dit nobele streven? Wie is er tegen welkom zijn op aarde? Coindesk was op bezoek bij het hoofdkantoor van Worldcoin in Berlijn en uit dit schitterende artikel ‘Inside the Orb’ ontstaat de indruk dat de heren Altman en Blania beschikken over een unieke combinatie van talent, wereldvreemdheid en opportunisme.
Zo spreken ze over Worldcoin als een cruciale stap op weg naar een Universeel Basis Inkomen (UBI) voor de gehele wereldbevolking, want deze mannen denken groot. Dat is nog eens een ander ambitieniveau dan flitsbezorgers die als missie hebben om binnen vijf minuten een Bounty en een Cola in de Randstad af te leveren op een rare kleur fiets.
Maar ze zijn bijzonder vaag als de vraag wordt gesteld wie dat universeel basisinkomen voor onze planeet dan moet bekostigen. Altman zegt daarover:
“De hoop is dat wanneer mensen deze token willen kopen, omdat ze geloven dat dit de toekomst is en er een instroom zal zijn in deze economie. Nieuwe token-kopers is hoe het wordt betaald, uiteindelijk.”
Sam Altman, mede-oprichter Worldcoin
Aha, dus de instroom van nieuwe kopers financiert het systeem. Dat deed een belletje rinkelen en ik vroeg aan ChatGPT, het eerste product van het andere bedrijf van Sam Altman, OpenAI, wat de definitie is van een pyramidespel. Komt ie:
‘Een piramidesysteem is een bedrijfsmodel waarbij leden worden gerekruteerd via een belofte van betalingen of diensten voor het inschrijven van anderen in het systeem, in plaats van het leveren van investeringen of de verkoop van producten. Als het werven zich vermenigvuldigt, wordt het werven al snel onmogelijk en kunnen de meeste leden niet profiteren; piramidesystemen zijn daarom onhoudbaar en vaak illegaal.’
Ik zeg niet dat Worldcoin een pyramidespel is. Alleen ChatGPT zegt dat het er verdomd veel op lijkt.
Gratis muntjes voor je iris
Rond Sam Altman ontstaat een persoonlijkheidscultus die doet denken aan de gouden jaren van Steve Jobs en Elon Musk. Er worden hele onderzoeken gedaan naar de 400(!) bedrijven waarin Altman heeft geinvesteerd.
Want het systeem werkt verbluffend simpel: download de gratis Worldcoin app, scan je ogen bij een orb, krijg een World ID en je Worldcoin app ontvangt direct 25 gratis Worldcoins; behalve in Amerika, zoals Gizmodo ervaarde. Maar het is customer onboarding met een simplisme en efficiëntie waar een drugsdealer op een schoolplein jaloers op is.
Critici hebben een punt
Twitter zou Twitter niet zijn (oh nee, het is ook geen Twitter meer maar heet nu X, maar daarover later meer), als zich niet een aantal scherpzinnige critici meldden die Worldcoin goed hebben geanalyseerd, zoals hier en hier.
Ethereum-oprichter en alom geroemd ethicus binnen de blockchain-industrie Vitalik Buterin waarschuwde direct voor de mogelijke, onbedoelde, kwalijke gevolgen van de aanpak van Worldcoin:
‘Risico’s zijn onder andere onvermijdelijke privacylekken, verdere erosie van het vermogen van mensen om anoniem over het internet te surfen, dwang door autoritaire regeringen en de potentiële onmogelijkheid om tegelijkertijd veilig en gedecentraliseerd te zijn.’
Vitalik Buterin, mede-oprichter Ethereum
Voorop gesteld: laten we vooralsnog de belofte van Blania en Altman geloven dat de iris-data direct wordt verwijderd uit de orb en niet wordt opgeslagen. Maar hoeveel nep-orbs zullen door criminelen worden gebruikt om consumenten hun iris-scan afhandig te maken?
De vraag is sowieso gerechtvaardigd of een centraal geleide onderneming dit soort initiatieven moet ontplooien. Het World ID is feitelijk een universeel paspoort, waarom moet dit worden ontwikkeld door een commercieel bedrijf?
Onthoud dat alle mooie beloftes en doelstellingen ten spijt, dit een commerciele organisatie is en de oprichters en financiers 25% van alle Worldcoin in handen hebben. Dat is een hoger belastingtarief dan btw. Nog vreemder: vanuit Azië kan ik de pagina’s in het whitepaper die gaan over deze tokenomics helemaal niet zien, omdat die zijn afgeschermd. Een probleem waar meer mensen mee werden geconfronteerd. Waarom schermen ze informatie af voor dezelfde mensen die wel hun ogen mogen laten scannen?
Vitalik Buterin’s schematische weergave van de problematiek
‘Proof of Personhood’ is relevant, maar niet op deze manier
Cybercriminaliteit zal alleen maar toenemen in het tijdperk van AI, dus er is behoefte aan bewijs dat je met een mens te maken hebt en niet met een computerprogramma. Alleen niet op de manier waarop Worldcoin het probleem aanpakt. Michael Casey van Coindesk bewandelt de gulden middenweg:
‘Het risico ligt niet bij de technologie op zich – we weten al jaren dat AI in staat is om ons te vernietigen. Het is dat als we de controle over deze technologieën concentreren bij een handvol te machtige bedrijven die gemotiveerd zijn om ze te gebruiken als propriëtaire “black box” systemen om winst te maken, ze zich snel op gevaarlijk, mensheidsschadelijk terrein zullen begeven, net zoals de Web2 platformen dat deden.
Toch is er ten minste één positief aspect dat uit het Worldcoin-project kan voortkomen. Het vestigt de aandacht op de behoefte aan een soort bewijs van menselijkheid, wat een impuls kan geven aan de vele interessante projecten die mensen meer controle willen geven over hun identiteit in het Web3/AI tijdperk.
Het antwoord op het bewijzen en verheffen van authentieke menselijkheid zou kunnen liggen in het vastleggen van de “sociale grafiek” van onze online connecties, relaties, interacties en geautoriseerde referenties via gedecentraliseerde identiteitsmodellen (DID) of initiatieven zoals het gedecentraliseerde sociale netwerkprotocol (DSNP) dat deel uitmaakt van Project Liberty.
Of het zou nog kunnen liggen in een biometrische oplossing zoals waar Worldcoin aan werkt, maar hopelijk met een meer gedecentraliseerde, minder corporatieve structuur. Wat duidelijk is, is dat we iets moeten doen.’
Draagbare identiteit en reputatie
Casey’s denkrichting leidt tot een systeem van identificatie en reputatie, waarbij je anoniem van diensten gebruik kunt maken, maar wel je identiteit en reputatie kunt delen indien je dat zelf wenst. Bij Uber heb ik bijvoorbeeld een score van 4.96, maar als ik via Airbnb een kamer wil boeken ben ik voor de verhuurder even onbekend en dus onbemind, als een buitenaards wezen.
Daarom vraagt een verhuurder als eerste naar een paspoortkopie, terwijl het ook voor Airbnb en de verhuurder waardevol zou zijn om te weten dat ik in elk geval als passagier in een Uber de taxi niet heb gesloopt of ondergekotst. Een dergelijk systeem waarbij je als gebruiker je online reputatie met je mee draagt en zelf beslist om te delen op een moment dat je dat wenselijk acht, zou bijzonder nuttig zijn in de digitale economie.
Het universele basisinkomen voor de wereldbevolking is dermate ingrijpend dat het via de normale democratische processen zou moeten worden geïntroduceerd. Laten we dat soort grote maatschappelijke vraagstukken maar niet overlaten aan een paar mannen uit Berlijn, dat is historisch gezien geen gelukkige combinatie gebleken.
Twitter wordt X
Het kan niemand zijn ontgaan, Elon Musk is Twitter aan het ombouwen tot X. Wat is het een romanticus hè, om zijn bedrijf naar zijn jongste zoon te noemen? Hij legt zelf uit dat de komende maanden ‘je hele financiële wereld kan worden georkestreerd’ vanuit X. Want Musk wil van Twitter een ‘super-app’ maken, een allesomvattende app waarin informatie, communicatie en transacties worden samengevoegd. Vergelijkbaar met het zeer succesvolle Chinese WeChat. Musk wil zo snel mogelijk van het gehate advertentie-model af.
Musk zal verlekkerd kijken naar het Zuid-Aziatische Grab en GoJek, waarmee gebruikers niet alleen taxi’s (op auto’s of scooters) kunnen bestellen, maar ook hun rekeningen kunnen betalen en zelfs personal shoppers inhuren die naar de winkel van jouw keuze gaat om je boodschappen te doen. Uiteraard met een marge voor Grab en GoJek op elke transactie.
Elke seconde die Musk besteedt aan het overschatte Twitter blijft tijdverlies en verspilling van zijn talent. Ik hoop nog steeds dat Musk zich eens boos maakt over Alzheimer, kanker en de geestelijke gezondheid van de mensheid en zijn onmiskenbare talenten aanwendt om die problemen op te lossen, bijvoorbeeld met een biotech-bedrijf. Musk beheerst ontwikkeling van software, hardware en mechanische innovaties, hoe moeilijk zou biotech voor hem zijn?
In de informatieve podcast More or Less, van de echtparen Morin en Lessin, werden de plannen van Musk met Twitter deze week uitgebreid besproken. Het is de enige podcast die ik overigens ken waarin twee echtparen een specifieke branche bespreken, waarbij het belangrijk is om te weten dat ex-Wall Street Journal verslaggever Jessica Lessin de scherpzinnige oprichter is van het online vaktijdschrift The Information en Dave Morin een investeerder is die eerder Path begon, de mooiste app van een mislukt sociaal netwerk die ik ooit heb gebruikt.
Opvallende links deze week
Bill Gates heeft een podcast
Over opvallende podcasts gesproken: Bill Gates is een podcast begonnen onder de naam Unconfuse Me en in de eerste editie waren acteur Seth Rogen en zijn echtgenote Lauren te gast. Blijkbaar is dat een trend, om als echtpaar op te treden in een podcast. Ik hoor het u denken: ‘Bill Gates heeft een podcast met Seth Rogen, klinkt dat niet als Kermit de Kikker met als gast Scooby Doo?’ Dat klinkt het zeker, maar het werd een onverwacht openhartig gesprek over ondermeer Alzheimer, thuiszorg en recreatief drugsgebruik. Afspelen op dubbele snelheid wordt afgeraden.
Barbenheimer doet bijna $1.2 miljard in een week, Oppenheimer breekt IMAX projectors
Het kassucces van Barbie en Oppenheimer is onverwacht groot: Barbie zal naar verwachting het weekend afsluiten met een omzet van $750 miljoen en Oppenheimer nadert de $400 miljoen. Nog opvallender vond ik dat de 70 millimeter versie van Oppenheimer in de IMAX zo complex is dat de film soms niet synchroon loopt met het geluid en zelfs letterlijk breekt. Tot zover alle doemscenario’s dat de ‘ouderwetse’ bioscopen het zouden afleggen in het streaming tijdperk. Goede speelfilms trekken meer publiek naar de bioscoop dan ooit.
Barbenheimer, maar dan gemaakt door AI
Als Barbie en Oppenheimer in één film werd geperst, dan was dit de trailer. Ik zeg het te vaak over AI-toepassingen, maar het is ongelooflijk dat dit helemaal is gemaakt door AI: beeld, geluid, video. Vooral de snelheid waarmee dit soort toepassingen zich ontwikkeld is ongeëvenaard. De laatste keer dat ik zo verbijsterd was door een technologie op internet, was ruim 25 jaar geleden bij de presentatie van video in een web-browser door George Michael.
Spotlight 9: Feestkwartaal bij Google en Facebook
Ja, ik weet dat ze tegenwoordig eigenlijk Alphabet en Meta heten, maar zeg eerlijk, wie leest nog verder als die namen in de kop staan? Het was de week waarin de kwartaalcijfers van het tweede kwartaal bekend werden dus er was een hoop beweging op de beurzen. Deze webpagina bevat een kort, handig overzicht van de resultaten van de belangrijkste tech-bedrijven.
Meta en Alphabet stijgen, Microsoft daalt. Beleggen op de beurs lijkt zo een sprint, geen marathon.
De kortzichtigheid op de beurzen werd deze week voor de zoveelste keer aangetoond. Alphabet en Meta maakten forse koerssprongen, door hoger dan verwachte omzetten terwijl die mede door valutaverschillen werden veroorzaakt. Toegegeven, Alphabet maakte 28% meer omzet op de cloud-diensten en dat zal alleen maar toenemen in het AI-tijdperk.
Meta verloor echter liefst $21 miljard in 18 maanden op de investeringen in Reality Labs, het bedrijfsonderdeel van Meta dat iets gaat doen met alle buzzwords van de laatste twee jaar, waaronder Web3, Metaverse, AR, VR en alles met moeilijke brillen. Gevolg: 10% koerswinst. Hoe kan het?
Microsoft, dat op het gebied van AI een enorm sterke positie heeft ingenomen door OpenAI in te passen in de Bing-zoekmachine *en* liefst $10 miljard investeerde in OpenAI, een gegarandeerde hit, werd juist niet begrepen door beleggers omdat de investeringen in AI ‘niet gelijk tot hogere omzetten leiden.’ Gevolg: 2% daling.
De roze wolk is een schematische weergave van mijn hersens als ik naar de beurs kijk en Meta zie stijgen, terwijl Microsoft daalt. Foto: gemaakt met Midjourney
‘De groei in AI heeft het potentieel om Microsofts twee grootste activiteiten te stimuleren: de publieke cloud Azure en de meer traditionele en marktleidende productiviteitssoftware Office.’
CNBC
Zo is het precies, maar de beleggers hadden deze week blijkbaar een horizon die eindigde bij de vrijmibo.
Deze week sprongen een paar human interest verhalen in het oog. De rijkste Welshman, Sir Michael Moritz, die als journalist bij Time ooit door Steve Jobs op een zwarte lijst werd gezet, vertrok na bijna 40 jaar bij Sequoia Capital. En terwijl CEO Sam Altman de aarde rondreisde om wereldleiders te ontmoeten, bleek OpenAI geleid te worden door Mira Murati, een vrijwel onbekende 35-jarige Albanese vrouw.
Beeld: Midjourney. Prompt: man met grijs haar loopt weg, skyline van San Francisco op de achtergrond.
Het kleine koninkrijk
De eerste keer dat ik de naam Michael Moritz tegenkwam, was in 1992 toen Frans Straver, met wie ik later Planet Internet zou oprichten, en ik samen aan de UvA afstudeerden op het sexy onderwerp ‘succes- en faalfactoren van interactieve media op de consumentenmarkt.’ In die tijd beschikten uitsluitend besnorde boekhouders over een computer en alleen de grotere drugsdealers gebruikten een mobiele telefoon.
Wie een serieus boek zocht over de computerindustrie, kon nergens anders terecht dan bij de American Book Center in Amsterdam. Daar vonden we het fantastische boek dat toen al bijna een decennium oud was, van de hand van Moritz, getiteld ‘Het Kleine Koninkrijk’, over hoe Steve Jobs begin jaren tachtig bij Apple de Mac ontwikkelde.
“Zoveel van wat er is gebeurd, is verbonden met Apple en het verhaal van dit buitengewone bedrijf, dat ik merk dat de broodkruimels van Apple over mijn levenspad zijn uitgestrooid”, aldus Moritz, die het spijt dat hij zijn ruzie met Jobs nooit heeft bijgelegd voor diens overlijden. Het boek plantte bij Frans en mij het zaadje dat het mogelijk was voor twee jonge gasten om een succesvol bedrijf op te zetten in de technologiewereld, iets waar we tot het lezen van Moritz’ boek nog nooit over hadden nagedacht.
Toen ik eind jaren negentig voor mijn volgende startup na Planet Internet naar Amerika verhuisde, was Moritz uiteraard de eerste investeerder waar ik bij aanklopte. Probeerde aan te kloppen eigenlijk, want ik kwam nooit verder dan de inbox van een junior medewerker van Sequoia die me vriendelijk afwees. Later begreep ik dat Sequoia, en Moritz in het bijzonder, tijdens die dotcom-boom duizenden ondernemingsplannen per jaar ontvingen maar slechts enkele tientallen investeringen deden.
Van Airbnb tot Zoom
Michael Moritz werd geboren in Wales als kind van joodse ouders, die de opkomst van de nazi’s in Duitsland waren ontvlucht. Hij was jarenlang als journalist van Time gestationeerd in San Francisco en schreef veel over de technologiewereld. Don Valentine, de oprichter van Sequoia en de man die investeerde in ondermeer Apple, Atari, Cisco, Oracle en Electronic Arts, zag iets in de Britse journalist en bood hem de kans aan de slag te gaan als investeerder.
In de daaropvolgende 38 jaar dat Moritz actief was voor Sequoia reeg de investeringsmaatschappij de successen aaneen. Onder zijn bewind investeerde Sequoia in vrijwel alle bedrijven waarvan we vandaag apps op onze telefoons of computer hebben, of die we voor werk direct of indirect gebruiken, waaronder Google, Dropbox, Linkedin, Yahoo, Airbnb, PayPal, Instagram, YouTube, Whatsapp, Nvidia, Zoom en OpenAI.
“Een van de dingen die in onze industrie ondergewaardeerd wordt, is hoeveel je kunt leren van iemand die tientallen jaren jonger is dan jij. Dat zijn de mensen die misschien wel ongewone dingen gaan doen; ze begrijpen iets heel goed, zijn onafhankelijke denkers en duidelijk slim en begaafd.”
Begin deze eeuw initieerde Moritz ook Sequoia’s bijzonder lucratieve uitbreiding naar China. Uiteindelijk was Moritz voorzitter van Sequoia van midden jaren negentig tot 2012, toen hij de dagelijkse leiding over het bedrijf opgaf vanwege “een zeldzame medische aandoening die kan worden behandeld maar ongeneeslijk is”. Toch bleef hij partner van Sequoia tot zijn aangekondigde vertrek deze week.
De laatste jaren richtte Moritz zich klaarblijkelijk meer op e-commerce en leidde Sequoia’s investeringen in Stripe (geschatte waardering $50 miljard), Klarna ($6.7 miljard), Instacart ($12 miljard) en Getir ($6.5 miljard). De posities in de Raad van Commissarissen van die bedrijven zal hij geleidelijk overdragen.
Een flinke krukstart
Forbes schat Moritz’ vermogen op $5,2 miljard, voornamelijk dankzij zijn belangen in internetbedrijven. Moritz en zijn vrouw doneren het grootste deel daarvan aan goede doelen, vooral via hun eigen stichting Crankstart (krukstart). Ze maken daar best haast mee, getuige het verslag op de website:
“In 2022 hebben we $200 miljoen aan subsidies verstrekt, waarvan 60 procent aan non-profitorganisaties in de San Francisco Bay Area. De subsidies varieerden in grootte van $1.000 tot $18.500.000 en gingen naar 363 organisaties.”
Andere in het oog springende donaties waren $20 miljoen aan de Amerikaanse burgerrechtenbeweging ACLU, $50 miljoen aan zijn alma mater de universiteit van Oxford, en liefst £75 miljoen aan dezelfde universiteit om te besteden aan studiebeurzen voor kinderen uit gezinnen met een laag inkomen. Moritz was niet uit het oog verloren dat hij ooit zelf een studiebeurs had genoten.
Wat ik zelf opvallend vond, was dat Moritz via Crankstart de fameuze literaire Booker Prize voor minstens vijf jaar financiert, nadat de vorige sponsor zich had terug getrokken. Maar in tegenstelling tot die sponsor wilde Moritz geen enkele naamsvermelding koppelen aan zijn gift omdat hij en zijn echtgenote vinden dat de Booker Prize een prestigieuze prijs is die geassocieerd moet worden met de naam van de prijs, niet met de naam van de sponsor.
De overeenkomst tussen Steve Jobs en Sir Alex Ferguson
In 2009 bracht Moritz een herziene versie uit van zijn boek over Apple, getiteld ‘De Terugkeer naar het Kleine Koninkrijk: Steve Jobs, de Creatie van Apple en Hoe het de Wereld Veranderde.’ Het boek blijft een absolute aanrader voor iedereen die in innovatie en creativiteit is geïnteresseerd.
Tot mijn verrassing schreef Moritz, ondanks zijn al bijna een halve eeuw durend verblijf in San Francisco nog altijd een verstokt fan van Manchester United, in 2015 samen met de legendarische coach Sir Alex Ferguson een boek over leiderschap.
In een interview over dat boek deelde Moritz een aantal observaties over de overeenkomsten tussen Steve Jobs en Sir Alex:
“Als het op leiderschap aankomt, denk ik dat er overeenkomsten zijn. Op hun eigen manier zijn het allebei perfectionisten. Met Sir Alex was ik op zoek naar een manier om uit te leggen wat volgens mij de basisprincipes zijn van goed leiderschap. Ik denk niet dat ze erg verschillen tussen Silicon Valley en het voetbalveld, en ze zijn universeel toepasbaar. Het probleem met de principes van leiderschap is dat ze vrij gemakkelijk zijn op te noemen, maar heel moeilijk toe te passen.
Sir Alex, Steve, ze hadden allebei de energie om anderen consequent naar een doel te duwen, aan te sporen, over te halen dat ze zelf voor ogen hadden. Ik denk dat het grote verschil tussen management en leiderschap is dat de leider mensen kan overtuigen om het onmogelijke te doen.”
Tijd voor een nieuw boek?
Het wordt nog interessanter wanneer Moritz zijn eigen investeringscriteria deelt. “Als ik wil investeren begin ik met een marktopportuniteit, want als een bedrijf start in een markt die er onveranderlijk uitziet en waarvan het er niet op lijkt dat hij gaat groeien, dan zal het geen groot bedrijf worden. Verder zijn we op zoek naar mensen die volledig geobsedeerd zijn. Mensen die niets liever doen dan werken aan het product of de dienst die ze hebben bedacht.”
In Nederland hanteren veel investeerders het archaïsche cliché ‘het gaat om de vent, niet om de tent’; maar Moritz noemt als eerste criterium juist een grote markt, die vatbaar is voor verandering. Dat is een interessante invalshoek. Een topondernemer in een kleine markt is in deze zienswijze niet zo interessant.
En dat roept de vraag op of Moritz, als zijn tijd en gezondheid het toelaten, voor het eerst een boek zou willen schrijven waarin hij zijn eigen visie deelt op ondernemerschap, innovatie en leiderschap, in plaats van te schrijven over mensen als Jobs en Ferguson.
Mijn favoriete boek voor tech-ondernemers is ‘Het moeilijke van moeilijke dingen: Een bedrijf opbouwen als er geen gemakkelijke antwoorden zijn’ van voormalig ondernemer Ben Horowitz, inmiddels vooral bekend als mede-oprichter van venture capital-bedrijf Andreessen Horowitz.
Horowitz is een uitzondering, want net zoals veel voormalig topsporters slechte trainers blijken te zijn, lukt het ook maar weinig succesvolle ondernemers om zich te ontwikkelen tot goede investeerders. Laat ik het bij mezelf houden: als mensen advies vragen over investeringen, antwoord ik altijd dat ik weliswaar jarenlang werkzaam ben geweest als investeerder, maar ik nooit heb gezegd dat ik er goed in was. Daarom ben ik ook weer ondernemer geworden.
Moritz, inmiddels geridderd tot Sir Michael, heeft geen enkele ondernemerservaring. Blijkbaar was dat geen enkele belemmering bij het behalen van extreem veel succes als investeerder. Het is hoog tijd dat iemand met zijn geweldige track record, enorme netwerk en scherpe pen, zijn kennis en ervaring deelt in de vorm van een nieuw boek.
De drijvende kracht achter OpenAI is een 35-jarige Albanese vrouw
Oprichter en CEO van OpenAI Sam Altman bezocht de voorbije weken liefst 22 landen waaronder Israël, Jordanië, Qatar, de Verenigde Arabische Emiraten, India, Zuid-Korea, Japan, Singapore, Indonesië en Australië. Altman ontmoette studenten, durfkapitalisten en leiders waaronder de Indiase premier Modi, de Zuid-Koreaanse president Yoon Suk Yeol en de Israëlische president Herzog. Eerder op zijn reis ontmoette Altman de Britse premier Sunak, de Duitse bondskanselier Scholz en de Franse president Macron. (Weet u het nog, met donkerbruine schoenen?)
Onderwerp van alle gesprekken was de vraag: is AI te vertrouwen, of zijn overheidsmaatregelen nodig? Dus het was direct nieuws toen Reuters vrijdag zag op de LinkedIn-pagina van OpenAI’s ‘Trust & Safety Leader’ Dave Willner dat hij na anderhalf jaar met stille trom was vertrokken. Willner had het over familieredenen, wat uiteraard mogelijk is.
Maar ik constateer ook dat Willner volgens zijn LinkedIn-profiel met 18 maanden dienstverband al een flink spaarpotje aan opties in OpenAI heeft zeker gesteld, die bij de geschatte bedrijfswaardering van $27 tot $29 miljard voor OpenAI dermate veel waard zijn dat het leven van de familie Willner niet significant veel beter wordt als hij er nog een jaar of wat aan vast zou plakken. Immers, het verschil in levenskwaliteit tussen 10.000 Euro of 20.000 Euro verdienen is veel groter, dan het verschil tussen 10 miljoen of 20 miljoen op de bank.
Tot er een opvolger is gevonden wordt het team van Willner (blijkbaar is er een Trust & Safety team bij OpenAI) bekleed door de CTO, Mira Murati. Wie is deze vrouw, die op ChatGPT zelf nog volledig onbekend is?
Mira Murati? Zegt me niets, aldus ChatGPT over de eigen baas.
CEO Magazine kwam vorige week met een portret van Mira Murati. Hoewel, portret; uit het ontbreken van een geposeerde foto en de afwezigheid van letterlijke citaten van Murati, mag worden geconcludeerd dat ze niet mee had gewerkt aan het artikel.
Hoewel Murati onbekend is op haar eigen ChatGPT, heeft de concurrent, Google Bard, wel de nodige informatie over haar:
“Mira Murati is de Chief Technology Officer van OpenAI. Ze is een briljant ingenieur die aan verschillende AI-projecten heeft gewerkt, waaronder ChatGPT, Dall-E en Codex. Ze is ook een voorstander van de regulering van AI, omdat ze gelooft dat het belangrijk is om voorzorgsmaatregelen te nemen om misbruik van AI te voorkomen.
Murati is geboren in Albanië en studeerde werktuigbouwkunde aan het Dartmouth College. Daarna werkte ze als stagiaire bij Goldman Sachs en Zodiac Aerospace voordat ze bij Tesla ging werken als Senior Product Manager van het Model X. In 2016 trad ze in dienst bij Leap Motion. In 2018 kwam ze bij OpenAI en in 2021 werd ze gepromoveerd tot CTO.”
Daar zijn verschillende zaken opmerkelijk aan. Allereerst is de omschrijving van Murati op Bard bijna letterlijk identiek aan die in het artikel van CEO Magazine. Dat roept de vraag op welke bron de originele informatie had en welke bron klakkeloos kopieerde? Het is voer voor advocaten in de AI-wereld, waarin echt en nep of origineel en kopie compleet inwisselbaar lijken.
Ten tweede moet Murati een soort wonderkind zijn, want het is zeldzaam dat iemand met de studie werktuigbouwkunde zo pijlsnel carriere maakt in de software. De ene studie gaat over de wijze waarop bijvoorbeeld de Tesla X in elkaar wordt gezet, de andere over de software waarmee de auto zelfrijdend wordt gemaakt.
Ten derde blijkt Murati op 16-jarige leeftijd vanuit Albanië naar Canada te zijn verhuisd. Ik vroeg aan Bard of Murati alleen verhuisde, of met haar ouders. Bard antwoordde dat Murati en haar man Sokol in 1993 met hun twee kinderen vluchtten naar Canada. Maar in 1993 was Mira Murati vijf jaar oud en dat is ook in Albanië aan de vroege kant om al een gezin gesticht te hebben. Kortom; er is nog een hoop te verbeteren aan de AI-activiteiten van Google.
Murati en Moritz: America first
Er zit er een opvallende parallel in de levensloop van Mira Murati en Michael Moritz. Beiden kwamen uit een klein Europees land naar Amerika, waar ze de kans kregen hun kennis te vergroten op uitstekende universiteiten om vervolgens hun potentieel te benutten in topondernemingen.
Ik zeg niet dat elke Ethiopiër een potentiële topondernemer is of dat in elke vluchteling uit Aleppo een hersenchirurg schuilt, maar in de maand dat in Nederland een kabinet valt over een paar duizend extra immigranten per jaar, pleit ik wel voor een rationeel immigratiebeleid. Europa is oud, Azië ook; meerdere werelddelen vergrijzen in hoog tempo. Tegelijkertijd zijn er op voorheen onverwachte plekken mensen die veel kunnen bijdragen aan de wereld, als ze maar de kans krijgen.
Uiteraard kijk ik door een gekleurde bril, want ook ik kwam ooit door een uitwisseling en een studiebeurs vanuit Amsterdam terecht op een universiteit in San Francisco, waar ik internet voor het eerst zag. Moritz en Murati kwamen uit Wales en Albanië naar de San Francisco Bay Area. Maar waar in Europa of Azië zouden ze zo welkom zijn geweest als daar? En waar zou hun afkomst zo’n geringe rol spelen? Welke Europese of Aziatische venture capitalist zou een journalist een kans geven als investeerder, of een jonge Albanese vrouw de technische leiding over een miljardenbedrijf als OpenAI? Dat zou ondernemers, stemmers en beleidsmakers te denken moeten geven.
Spotlight 9: Ripple blijft verbazen, maar hoe lang nog?
De grafiek is niet ondersteboven; er waren op Ripple na alleen dalers onder de toonaangevende beleggingen in de tech-sector.
Het was een week vol treurnis en mineur in het tech-hoekje van de beurzen. Maar waar ik een correctie had verwacht op de enorme koerssprong van Ripple na de gerechterlijke uitspraak van vorige week, bleef XRP redelijk stabiel terwijl de andere grote crypto’s, Bitcoin en Ethereum, allebei daalden.
Daarom downloadde ik van Coinmarketcap de koersdata van XRP van de laatste dertig dagen en vroeg Code Interpreter van OpenAI om de koers af te zetten tegen het handelsvolume. Daaruit rolde deze interessante grafiek:
De rode lijn geeft het handelsvolume aan, de blauwe lijn de koers.
Het handelsvolume in XRP is de laatste week enorm afgenomen, na een enorme piek in de dagen direct na de uitspraak van de rechter. De dalende blauwe lijn die de koers weergeeft, loopt nu parallel met de rode lijn van het dalende handelsvolume.
Dat betekent dat de koers niet langer kan worden gestuwd door een toenemende vraag. De beleggers die geloven in XRP houden vast. Maar er komen op de huidige koers niet genoeg nieuwe kopers bij in de markt, om het aantal verkooporders te compenseren. Een verdere correctie van XRP lijkt onvermijdelijk.
En slecht nieuws voor de crypto-enthousiastelingen: wie een jaar geleden XRP kocht, zou zeker blij moeten zijn met een stijging van 105%. Maar dat is nog altijd een stuk minder dan de koerssprong van 160% die Nvidia het laatste jaar maakte, gedreven door de AI-hype die sterke processoren vereist.
Het Witte Huis heeft vrijdag vertegenwoordigers van zeven leidende bedrijven op AI-gebied uitgenodigd en samen met hen een soort convenant aangekondigd, waarin de bedrijven ondermeer toezeggen om digitale watermerken toe te voegen aan hun systemen. (Dus als het goed is weten we snel wie nu de tekst van wie had gekopieerd over Mira Murati: Bard of CEO Magazine?)
De deelnemende bedrijven zijn de laatste weken regelmatig onderwerp geweest op deze plek, te weten Microsoft (met Bing), Google (Bard), OpenAI (ChatGPT), Anthropic (Claude), Inflection (Pi), Amazon en Meta (LLaMA).
Feitelijk erkent Meta hiermee de voorsprong van OpenAI en hoopt het door zijn technologie open source te maken zoveel ontwikkelaars van buiten het bedrijf aan te trekken, dat het met LLaMA 2 alsnog de achterstand kan inlopen. Een slimme strategie van Meta, die onderscheidend is ten opzichte van de gesloten AI-platformen van OpenAI en Google.
Het blijft verbazingwekkend hoe snel de AI-toepassingen verbeteren. Na tekst en foto’s zijn nu video’s aan de beurt en Twitteraar Nathan Lands deelde een mooi overzicht.
Twee weken geleden beschreef ik mijn twijfel over de jubelverhalen van Mark Zuckerberg over zijn nieuwe app Threads, de AliExpress-versie van Twitter. Toegegeven, door de installed base van Instagram zullen er honderden miljoenen mensen Threads uitproberen. Maar de app is te slordig, saai en voorspelbaar om veel herhaald gebruik te genereren, tenzij er snel verbeteringen in de app worden aangebracht.
Deze journalist legt haarfijn uit wat er allemaal schort aan Threads. Een goed punt: waarom is er alleen een app voor de mobiele telefoon en kan Threads niet op een computer worden gebruikt, als het platform gaat over tekstberichten? Ik ben benieuwd hoe lang het duurt voor de eerste significante updates worden uitgebracht door Meta, want het zou goed zijn als er een serieuze concurrent ontstaat voor Twitter.
Christopher Nolan en Hoyte van Hoytema maken letterlijk en figuurlijk grote films
In al het digitale geweld is filmschrijver en regisseur Christopher Nolan een zegen. Hij filmde het meesterwerk Oppenheimer op 70 millimeter IMAX film en gebruikt geen computertrucen (Computer Generated Images, CGI) in zijn films. Deze video toont hoe de film letterlijk aan elkaar wordt geplakt uit drieënvijftig rollen film van drie minuten en vierentwintig seconden elk. In totaal is de film, die drie minuten en negen seconden lang duurt, 17.7 kilometer lang en weegt 272 kilo. Dat is nog eens wat anders dan Love Island op je iPhone kijken.
Nolan vindt CGI ‘te veilig, het beeld lijkt niet de dreiging te bevatten van bijvoorbeeld een echte explosie, hoe klein ook’. Hij schiet op film omdat dit het meest lijkt op het beeld dat het menselijk oog waarneemt. Dat en meer is te zien in deze video waarin Robert Downey Jr en Christopher Nolan de meest gestelde vragen op het web over hen beantwoorden.
Ik schrijf dit allemaal in de aanloop naar Zomergasten, volgende week zondag te zien op uw ouderwetse flat screen televisie met als gast de fenomenale director of photography Hoyte van Hoytema. Hij filmde met Nolan onder andere Dunkirk, Tenet, Interstellar en Oppenheimer. En wie komende week Oppenheimer gaat bekijken in de bioscoop; ga naar de IMAX en ik hoor graag hoe het beviel.
Normaal gesproken schrijf ik niet over mijn eigen werk, liever probeer ik achtergronden, tips en inzichten te delen waar je hopelijk als lezer iets aan hebt. Maar omdat er vaak naar wordt gevraagd, vertel ik je dit keer graag over twee investeringen waar ik enthousiast over ben. Uiteraard ook aandacht voor opvallende zaken in de techwereld, zoals de jubelende cryptowereld over Ripple, het nieuwe AI-bedrijf van Elon Musk, file ontwijken per drone en Lionel Messi’s deal met Apple. Maar nu eerst iXora en Unveil.
iXora uit Ede heeft een vorm van vloeibare koelingstechnologie (immersion cooling) ontwikkeld waardoor datacenters meer dan 30% energie en ruimte besparen, omdat er geen ventilatoren meer nodig zijn zoals bij de gebruikelijke luchtkoeling van computers. En de nieuwste generatie chips wordt dermate heet dat luchtkoeling te inefficiënt en duur wordt, maar gezien de CO2 uitstoot ook maatschappelijk onaanvaardbaar. Dat maakt de marktpotentie van iXora wereldwijd enorm.
Unveil uit Amsterdam koppelt via een eigen marktplaats topfotografen aan verzamelaars op basis van blockchain-technologie. Door een zorgvuldig curatieproces vinden verzamelaars wereldwijd op een gebruiksvriendelijke wijze nieuw hoogstaand werk. Verzamelaars kunnen het fysieke werk kopen, een print, een digitale versie in de vorm van een NFT, of allebei. Unveil kan een cruciale rol vervullen in de explosie van door AI gegenereerde nepfoto’s; het garandeert authenticiteit.
Ik heb eerder met veel plezier en succes met deze ondernemers gewerkt, hun bedrijven zijn voorlopers in snel groeiende wereldwijde markten en duurzaamheid is een belangrijk onderdeel van hun propositie. En niet onbelangrijk: er is ook voor jou een mogelijkheid om al met een klein bedrag als investeerder te participeren, terwijl dat meestal slechts is voorbehouden aan vc-fondsen met hele diepe zakken.
Let op: dit is geen reclame voor beleggen in deze bedrijven. Ik leg uit wat mijn overwegingen waren om te investeren, maar ik wil benadrukken dat beleggen in startups de allerhoogste vorm van risico heeft. Simpel gezegd luidt mijn advies: alleen doen met geld dat je zou kunnen verliezen. En vooral doen omdat je de doelstellingen van de bedrijven ondersteunt.
Waarom winkelt Warren Buffett op de Veluwe?
Begin dit jaar tekende iXora tijdens de CES in Las Vegas een licentie-overeenkomst met het Amerikaanse bedrijf Lubrizol, een dochterbedrijf van Berkshire Hathaway, de investeringsmaatschappij van de legendarische Warren Buffett. Waarom zou een dergelijke wereldspeler een licentie nemen op technologie van een Nederlandse startup?
Hypotherm Rack Management (HRM) van iXora. Server erin en klaar. Cruciaal: past in een standaard 19 inch rack, wereldwijd de standaard in datacenters.
Het antwoord luidt dat wereldwijd versneld enorme vraag is ontstaan naar energiebesparende oplossingen sinds de invasie van Rusland in de Oekraine het gehelmde Russische buurbezoek. Daar komt nog bij dat energieverbruik in datacenters een extreem grote rol speelt, omdat naast vastgoed en apparatuur de energiekosten de grootste kostenpost vormen. Datacenters staan nog vol met energieslurpende ventilatoren, die overbodig worden door iXora’s vloeistofkoeling.
Bij gebruik van de iXora-oplossing kan een datacenter meer servers kwijt per vierkante meter, met lagere energiekosten en daardoor ook met een gereduceerde carbon footprint. Voeg daarbij de enorme toename naar cloud- en streamingdiensten van de laatste jaren en de huidige explosie van AI-toepassingen, waardoor onomkeerbaar wordt dat zware server-intensieve toepassingen de markt zullen domineren. Conclusie: immersion cooling is hot.
Eigen ervaring met datacenters
Mijn persoonlijke ervaring met datacenters gaat ver terug, zo was ik met Flabber en 925 jarenlang zeer tevreden klant bij het innovatieve hostingbedrijf True. (Jort Kelder en ik hebben 15 jaar geleden zelfs een licht humoristisch filmpje opgenomen in hun datacenter.) Dus toen True-oprichter Vincent Houwert na de verkoop van True en wat omzwervingen in de Caraïben het niet kon laten om weer te gaan ondernemen en iXora begon, was ik direct geïnteresseerd.
Met Planet Internet ben ik jarenlang klant en wederverkoper geweest van de diensten van datacenters en daarbij heb ik door schade en schande ondervonden hoe complex datacenters functioneren. Het is weliswaar een miljardenbusiness, maar wel eentje waarin elk dubbeltje wordt omgedraaid. Ik vergelijk datacenters altijd met drinkwater uit de kraan: iedereen heeft het nodig en gebruikt het, maar elke cent eraan besteed is een cent teveel dus de marges zijn dun.
Eigenaren van datacenters hebben een gruwelijke hekel aan risico’s en ondoorzichtige investeringen. Juist daarom vind ik iXora zo interessant: het is de enige partij ter wereld die immersion cooling mogelijk maakt in de bestaande infrastructuur van een datacenter.
In een miljardenmarkt zijn er uiteraard genoeg concurrenten, maar die koelen ofwel alleen de chip, waardoor de rest van het moederbord warmte blijft afgeven en ventilatoren nodig blijven, of hun oplossingen vereisen de installatie van complete jacuzzi’s waarin de servers worden ondergedompeld.
Maar ik weet uit ervaring dat eigenaren van datacenters een enorme afkeer hebben van dit soort gekkigheid, want er is kans op lekkage van vloeistoffen in hun datacenters waar kilometers kabels onder de verhoogde vloeren lopen. En niemand wil robotarmen gebruiken om een server uit zo’n badkuip te hijsen, wat nodig is om alleen al een simpele harde schijf te vervangen.
De oplossing van iXora is bewust ontwikkeld voor eenvoudige installatie en onderhoud. Niks robotarm of badkuip: een iXora chassis past in het wereldwijd gangbare 19 inch rack en iedereen die een computer kan tillen, kan een server in een iXora HRM schuiven.
Het team kent de klant
Die eenvoud in de oplossing vindt zijn oorsprong in de ervaring van het iXora team, dat letterlijk en figuurlijk groot is geworden in datacenters. De founders van iXora zijn behalve uitvinder Vincent Houwert, eerder dus oprichter van hostingbedrijf True, CEO Job Witteman, voorheen oprichter en 17 jaar CEO van de Amsterdam Internet Exchange AMS-IX en CCO Vincent Beek, die decennia commerciële ervaring heeft in de internationale technologie-wereld. En Erwin Bleeker, die ‘supertechneut’ uit het eerder genoemde filmpje, is in februari bij iXora gekomen nadat hij een paar jaar bij Dell heeft uitgelegd hoe zo’n datacenter werkt ;-).
iXora webinar donderdag 20 juni
Meer informatie over de mogelijkheid om te participeren in iXora staat in deze samenvatting van twee pagina’s. Investeren kan al vanaf € 5.000 en afhankelijk van je bijdrage geldt er een bonus tot 30%. Als je meer wilt weten over iXora raad ik je aan om aanstaande donderdag 20 juli om 20.00 uur het webinar te bekijken waarin CEO Job Witteman toelicht wat iXora doet met immersion cooling. waarom dat belangrijk is voor de wereld en hoe jij daaraan kunt bijdragen.
Unveil cureert wat echt is, in het tijdperk van nep
Ik schrijf veel over AI omdat het de markt is waarin op dit moment de meeste vooruitgang wordt geboekt, met de grootste potentiële markt, namelijk vrijwel elke aardbewoner. Tegelijkertijd maak ik me zorgen over de wijze waarop AI het mogelijk maakt om alle vormen van beeld en geluid te manipuleren.
Zoals je misschien weet heb ik een grote liefde voor fotografie, een passie die helaas gepaard gaat met een evenredig groot gebrek aan talent. Mijn oud-collega Alexander Sporre waarmee ik heb gewerkt bij business site 925, is wel een getalenteerd fotograaf. Maar Alexander is ook een talentvol ondernemer en hij is met een aantal partners met Unveil in een groot gat in de markt gesprongen.
Ik geloof in de propositie van Unveil om in de explosie van door AI gegenereerde foto’s, te fungeren als een baken en marktplaats van originaliteit en authenticiteit.
Wat maakt Unveil uniek?
De ontwikkelingen op het gebied van AI gaan dermate snel, dat er wereldwijd enorme behoefte bestaat aan een onafhankelijke partij die de authenticiteit van digitaal werk garandeert. Het is zonder zo’n onafhankelijke partij als Unveil al niet meer mogelijk om te zien of een foto echt is, of gegenereerd met AI.
Derde generatie marktplaats
Ik zie Unveil als een derde generatie marktplaats. In de eerste vorm waren marktplaatsen generiek, denk aan Marktplaats in Nederland en Craigslist in Amerika, met een groot ongefilterd aanbod. (Beiden overigens voor honderden miljoenen gekocht door eBay.) De tweede generatie marktplaatsen waren een gecureerd onderdeel van een groot generiek aanbod, denk aan Uber Black en Airbnb Plus, of het Nederlandse Catawiki, feitelijk een gecureerde versie van eBay.
In de nieuwste generatie marktplaatsen, waarvan Unveil een voorloper is, zie je uitsluitend een zorgvuldig gecureerd aanbod van hoog niveau met een selecte kleine groep aanbieders, die vaak exclusief aan een platform zijn verbonden. Unveil heeft al ruim 1500 fotografen aan zich weten te binden, waaronder een groot aantal internationale topfotografen zoals Bastiaan Woudt en Paul Cupido.
Wereldwijde markt, altijd traceerbaar
Unveil verbindt digitale kunst met fysieke prints op de blockchain, waardoor kunstfotografie als wereldwijd verhandelbaar product traceerbaar wordt, met als doel om enerzijds royalty’s te verstrekken aan de maker en anderzijds de verzamelaar te garanderen dat het gekochte werk authentiek is, met garanties over het geproduceerde aantal. Dit lost wereldwijd een enorm groot probleem op.
Bewezen businessmodel: marktplaats
Vanuit financieel oogpunt is het cruciaal dat het businessmodel van een marktplaats bewezen is en juist in deze markt zeer rendabel, op basis van een commissie van 12.5%. Een dergelijke solide commissie in combinatie met de prijzen die gerenommeerde fotografen voor hun werk ontvangen, biedt hele goede perspectieven voor Unveil.
Het team
De founders van Unveil zijn behalve Chief Product Officer Alexander Sporre (ex-Richemont, co-founder Stories, kunstfotograaf) tevens Chief Commercial Officer Titus de Jong (ex-Salesforce, ex-HP) en Chief Creative Officer Julian Mollema (award winning designer, Ex-Build in Amsterdam). Allen ondernemers met een solide track record op hun eigen gebied. Daarnaast is cruciaal dat ook vanuit de kunstwereld veel interesse bestaat in Unveil. Zo is het Hoofd Fotografie van Sotheby’s EMEA toegetreden tot de Advisory Board van Unveil.
Participeren in Unveil
Meer informatie over de mogelijkheid om te investeren in Unveil staat in deze samenvatting van twee pagina’s. Als je meer wilt weten over Unveil breng ik je graag met de oprichters in contact.
Wekelijks neem ik in deze rubriek de hoogte- en dieptepunten door van de belangrijkste assets op technologiegebied. Nog niet eerder werd de financiële wereld zo beheerst door het cryptonieuws als vanaf donderdagavond, toen een vervroegde wereldwijde vrijmibo in de cryptoscene losbarstte na de onnavolgbare uitspraak van een Amerikaanse rechter in de zaak die de SEC tegen Ripple Labs had aangespannen.
Stel je voor dat XRP de zaak helemaal had gewonnen…
De rechter oordeelde dat de verkoop van de XRP cryptocurrency door Ripple Labs aan institutionele beleggers een overtreding van de effectenwetgeving betekende. Maar, zei de rechter, er was niets illegaals aan de verkoop van XRP door Ripple Labs aan individuele handelaren op cryptobeurzen. Alsof professionele beleggers informatie, transparantie en bescherming nodig hebben maar consumenten niet?
Deze schizofrene uitspraak werd buiten de cryptowereld niet begrepen. “Effectenwetten zijn speciaal ontworpen om individuele beleggers te beschermen, gebaseerd op het idee dat ze niet voor zichzelf kunnen opkomen”, aldus James Carlson, een adjunct-professor effectenregulering aan de New York University, tegen The Information. “Grote institutionele beleggers hebben de bescherming van de effectenwetgeving niet nodig. Deze uitspraak zet die filosofie effectief op zijn kop,” aldus Carlson.
“Effectenwetten zijn speciaal ontworpen om individuele beleggers te beschermen, gebaseerd op het idee dat ze niet voor zichzelf kunnen opkomen. Grote institutionele beleggers hebben de bescherming van de effectenwetgeving niet nodig. Deze uitspraak zet die filosofie effectief op zijn kop.”
James Carlson, New York University
Kans op ‘boiler room’ fraude
De implicaties van dit deel van de uitspraak zijn zorgwekkend. Zoals Carlson zei: “Het potentieel voor ‘bucket shop’ of ‘boiler room’ fraude is alarmerend.” Denk aan de Wolf of Wall Street in een zwart crypto t-shirt. Carlson schetste een scenario waarin een cryptobedrijf tokens uitgeeft aan de grote institutionele beleggers, die gedetailleerde informatie krijgen die vereist is door de effectenwetgeving, maar ze vervolgens via cryptobeurzen doorverkoopt aan individuele handelaren, die deze informatie niet krijgen. Tegen de beslissing zal waarschijnlijk beroep worden aangetekend, dus dit is misschien niet het einde van het verhaal.
XRP steeg binnen een dag met bijna 80%, leverde een deel van de winst gedurende het weekend weer in maar steeg alsnog bijna 50% in de laatste week.
Het zat er al een tijdje aan te komen: Elon Musk heeft zich op het AI-slagveld begeven met x.AI en is CEO geworden van zijn derde bedrijf, naast Tesla en SpaceX, het ruimtevaartbedrijf van Musk dat in een onderhandse verkoop afgelopen week werd gewaardeerd op liefst $150 miljard. De man is misschien een paar straten doorgereden voorbij de afslag ‘excentriek’, maar het blijft toch razendknap hoe hij dit allemaal combineert. Het doel van xAI is ‘om de ware aard van het universum te doorgronden.’ Musk vertelde op Twitter meer over de doelstellingen en eventuele samenwerking met Tesla, maar gaf weinig details prijs. Wordt ongetwijfeld vervolgd.
Dat kopt niet lekker, maar met Code Interpreter kan ChatGPT onder andere gegevens analyseren, grafieken maken, wiskundeproblemen oplossen en bestanden bewerken. Het ondersteunt ook het uploaden en downloaden van bestanden, wat voorheen niet mogelijk was in ChatGPT. Wharton-professor Ethan Mollick, overigens auteur van een uitstekende nieuwsbrief, zegt dat Code Interpreter dingen kan waar hij vroeger onvoorstelbaar veel tijd aan verloor.
Ik deed een testje door vrijdag een .csv bestand met koersgegevens van XRP te downloaden en Code Interpreter te vragen de belangrijkste informatie daaruit weer te geven in een grafiek. Ik vond het resultaat verbluffend, te meer omdat Chat GPT op tekst is gebaseerd en de output tot voor kort ook tot tekst was beperkt. Nu dus niet meer want Code Interpreter spuugde binnen enkele seconden drie relevante grafieken uit!
Code Interpreter van ChatGPT genereerde deze grafieken uit een .csv bestand dat ik had geupload. Scheelt een hoop tijd en moeite!
Anthropic, dat in mei nog een kleine half miljard dollar ophaalde bij investeerders, lanceerde een nieuwe versie van hun Chat GPT concurrent Claude.ai. Decrypt maakt een goede vergelijking tussen Claude.AI, ChatGPT en Google Bard. Officieel is Claude alleen beschikbaar in de VS en het VK, maar met een goed VPN werkt het prima. Ik hoor graag wie grote verschillen ervaart tussen ChatGPT en Claude, zelf zie ik weinig kwaliteitsverschil.
Mijn favoriete goeroe Gary Vaynerchuk vindt Threads ook geen Twitter-killer, maar wijst erop dat het een nieuw publiek zou kunnen aantrekken. Probeer het gewoon, adviseert hij. Vooralsnog is mijn feed op Threads nog steeds gevuld met tweedehands posts van Instagram.
In 2014 leerde ik Taco Carlier van VanMoof kennen toen we samen een week rondliepen op SXSW. Los van het feit dat het een ontzettend fijne kerel is met wie ik tot de dag van vandaag een prettig contact heb, vind ik het nieuws over een mogelijk faillissement van VanMoof erg droevig omdat het bedrijf de grote aanjager was van de e-bike als vervanger van de auto.
In mijn ervaring is integratie van alle onderdelen in een hardware product bijzonder complex, Taco en ik spraken daar meerdere keren over. Hij noemde Tesla als voorbeeld van vrijwel complete verticale integratie. Maar cruciaal is wat je doet op het moment dat een product continu niet goed werkt en je dermate veel kwaliteitsproblemen ondervindt, waardoor klanten ontevreden raken en de service-afdeling wordt overspoeld. Ik zal je niet vervelen met verhalen uit de oude doos over de ellende die ISDN heette waarmee ik had te kampen, in het overgangstijdperk tussen modems en breedband, maar soms moet je een product durven killen om als bedrijf te overleven. Hopelijk overleeft Vanmoof de huidige malaise.
In ander elektrisch vervoer nieuws viel op dat Lee Soo Man, oprichter van het Koreaanse K-pop instituut SM Entertainment, met partners $23 miljoen investeerde in passagiervervoer via drones. De EH216 kan twee passagiers vervoeren en vliegt zonder piloot, wat leidt tot bijzondere video’s. Alleen jammer van die bombastische muziek, daarom hier, uit de stal van SM Entertainment, Red Velvet met Future, thema-nummer van de populaire Koreaanse serie Start-Up – jawel, over internet startups.
De kwalitatief hoogwaardige sportsite The Athletic (vorig jaar overgenomen door de New York Times, die afgelopen week de gehele sportredactie opdoekte) produceerde een mooie long read over de transfer van Lionel Messi naar Miami, mogelijk gemaakt door Apple. Het blijft bijzonder dat Messi als enige speler profiteert van de groei van abonnees op het MLS-abonnement van Apple TV+. De vraag doemt op wanneer Apple zich echt boos gaat maken en zich stort op de verwerving van meer sportrechten, zoals de Premier League, de NFL en de Olympische Spelen. En of er dan meer sporters zullen zijn die buiten hun clubs om direct meedelen in abonnementen op streaming diensten.
Ik wil nogmaals benadrukken dat beleggen in startups de allerhoogste vorm van risico met zich meedraagt. Wel wilde ik graag mijn overwegingen delen om te investeren in iXora en Unveil. Maar simpel gezegd luidt mijn advies: altijd alleen doen met geld dat je kunt verliezen en alleen in bedrijven waarvan je de missie ondersteunt, dan heb je er het meeste plezier van. Profijt blijft onzeker.
Ik kan het niet laten om met MidJourney te spelen. Dit beeld is een combinatie van een foto die ik had geupload, met een door MidJourney gegenereerd beeld.Resultaat van de prompt in MidJourney om een iXora HRM in een ruimte zoals de slotscene uit Raiders of the Lost Ark te plaatsen. Lijkt meer een Transformer op anabolen.
Threads, de beoogde Twitter-killer van Meta, het moederbedrijf van Facebook, Instagram en Whatsapp, is uit en ik heb de hele zaterdagochtend besteed aan het ontdekken wat er bijzonder aan is. Het antwoord luidt: niets. Mark Zuckerberg is erin geslaagd om met vrijwel onbegrensde middelen een bijzonder beperkt product te ontwikkelen.
Investeerder Fred Wilson merkt terecht op dat het belangrijk is dat Twitter concurrentie krijgt en dat het positief is dat Threads heeft aangekondigd dat het open source protocol ActivityPub zal worden ondersteund. Dat zou betekenen dat als een Threads-gebruiker weggaat bij Threads, redelijk eenvoudig kan worden overgestapt naar een andere server die ook ActivityPub ondersteunt, zoals Mastodon – of hopelijk een andere, gebruiksvriendelijkere variant dan die app, die ze beter Masochist hadden kunnen noemen.
Een gebruiker van Threads beschikt in theorie dus over ‘account portability’ en zit niet eeuwig vast in de eindeloos vertakte konijnenholen die Zuckerberg probeert te graven van Facebook, Instagram, Whatsapp en Threads. Alleen… er is nog helemaal geen ondersteuning voor ActivityPub in Threads. Dat is hetzelfde als een autofabrikant die bij de introductie van een nieuwe auto trots meldt dat veiligheid boven alles gaat, maar er pas in het volgende model remmen worden ingebouwd.
Hoe leuk, goed of nuttig is Threads?
Om Threads te gebruiken moet je beschikken over een Instagram-account. Toch krijgt elke Threads-gebruiker een nummer onder zijn Instagram-account met een link naar het Threads-account. Waarom? Je hebt al een naam voor je Instagram-account, waarom krijg je dan een nummer op Threads? (Nog los van het feit dat bij mensen met enig historisch besef het opzichtig vertoon van een persoonlijk registratienummer onprettige associaties oproept.)
Zuckerberg maakt graag menselijke producten, aldus gebruiker tachtigmiljoenvierhonderdvierenveertigduizendtweehonderdnegenenveertig
Daar is uiteraard maar één reden voor en dat is dat Zuckerberg van de daken wil schreeuwen dat je niet alleen bent op Threads, maar er al ruim 80 miljoen mensen een account hebben aangemaakt. Toen ik een week na de lancering van Instagram in oktober 2010 een Instagram-account aanmaakte, was ik al blij was dat er een paar leuke foto’s van andere mensen te zien waren. Het duurde bijna drie maanden voor Instagram een miljoen gebruikers had. Voor die tijd was dat enorm snel.
Threads gaat door de pakweg twee miljard Instagrammers heel snel honderden miljoenen gebruikers krijgen die, net als ik, even gaan kijken wat het is en hoe het werkt. Maar de vraag is hoe vaak en hoe intensief Threads zal worden gebruikt. De reden dat ik nog nauwelijks op Twitter actief ben, is het gehakketak van voorspelbare mensen. Onder het bewind van Elon Musk lijkt die trend alleen maar te worden aangemoedigd en dat biedt ruimte voor Meta om Threads succesvol te lanceren.
Alleen, wat is de praktijk van een ochtend op Threads?
Hoewel ik mijn volgers op Instagram al heb geaccepteerd, moet ik dit op Threads opnieuw doen en dan ook nog één voor één. Terwijl mijn Instagram-account al een tijdje op ‘open’ staat en iedereen die zou willen me kan volgen. Maar op Threads moet ik me een bloedblaar scrollen en tikken, omdat de applicatie alleen als app op je telefoon beschikbaar is, en zelfs bevestigen dat mijn eigen broer me mag volgen. Terwijl wij elkaar notabene als broers op Facebook hebben bevestigd.
Wat is dan het nut van de Instagram-koppeling en het feit dat Threads onderdeel is van het Meta-imperium? Als gebruiker heb ik er weinig voordeel van. De integratie van alle data binnen Meta is uitsluitend bedoeld om Meta’s advertentiemachine te voeden met extra gegevens over gebruikers, niet voor betere gebruiksvriendelijkheid voor de gemiddelde broers.
Er is geen chronologische tijdslijn zodat ik een ‘live’ gevoel kan krijgen van waar mensen het over hebben, wat juist het sterke punt is van Twitter. Over al deze cruciale aspecten van een goede gebruikerservaring zegt Instagram-baas Adam Mosseri, ook verantwoordelijk voor Threads, dat er aan wordt gewerkt. Overigens zegt hij dat op Twitter, niet op Threads.
Zelf heb ik het niet gemerkt, maar er wordt alom geklaagd dat Threads berichten in je timeline plaatst van accounts die je helemaal niet volgt. Het zou kunnen dat deze ellende ‘feature’ eerst wordt getest in de VS, alvorens op de wereld te worden losgelaten. Uiteraard probeert Meta hiermee de gebruiker langer vast te houden op een manier die van TikTok is afgekeken.
Het grootste deel van de berichten in mijn tijdlijn op Threads bestaat uit foto’s. Vaak dezelfde foto’s die de de account-eigenaar eerder al op Instagram heeft geplaatst en omdat ik iedereen die ik volg op Instagram ook heb toegevoegd op Threads, heb ik het gevoel dat ik naar een herhaling zit te kijken. Geen fijne ervaring.
Threads is op dit moment een warrig product, een soort slechte rebus waarin tekst en plaatjes op een onnatuurlijke wijze worden gemengd. Dit is te verwachten omdat de overgrote meerderheid van de gebruikers via Instagram komt en dat is geen conversatie- of discussie-platform zoals Twitter in zijn beste tijd.
In tegenstelling tot Instagram, waar filters over foto’s kunnen worden gelegd die rimpels zo goed gladstrijken dat zelfs miss Piggy kan lijken op Jessica Rabbit, bestaan er geen filters waardoor tekstberichten op Twitter of Threads slimmer of leuker worden. Dus het wordt al snel geleuter of geklaag.
Het voordeel voor Meta is dat Instagram een enorme installed base heeft en honderden miljoenen mensen Threads zullen uitproberen. Het nadeel is dat beeldgevoelige Instagram-gebruikers omtoveren in tekst producerende Threads-mensen net zo natuurlijk overkomt als een kogelstootster laten hardlopen.
Voorlopig zal Threads geen bedreiging zijn voor Twitter qua gebruik, doelgroep en communicatievorm. Het aantal accounts zal enorm zijn, maar het gebruik relatief infrequent. Het voegt gewoon te weinig toe.
De social media hierarchie waarin geen ruimte bestaat voor Threads
Threads-opperhoofd Mosseri claimt overigens dat het doel van Threads ook niet is om Twitter te vervangen. Nee, het nobele doel is volgens Mosseri om ‘een publiek plein te creëeren voor gemeenschappen op Instagram die Twitter nooit hebben omarmt en voor gemeenschappen op Twitter en andere platforms die zijn geinteresseerd in een minder boze plek voor gesprekken, maar niet heel Twitter.’
Excuses, daar ben ik weer, ik was even weg; ik zat met zelfgeplukte boterbloempjes in mijn haar op blote voeten te connecten met de aarde, terwijl ik al boom knuffelend een sonnet voordroeg aan het universum. Zo mooi vond ik deze omschrijving van ‘een publiek plein’ op Threads, het zou bijna het nieuwe motto van de padvinderij kunnen zijn, passender dan wat het nu is: ‘wees paraat.’ Dat sloeg te vaak op de fratsen van de hopman als er geen andere volwassene bij was, maar ik dwaal af.
Het echte doel van Zuckerberg met Threads
Laten we denkbeeldig een stap naar achteren zetten en kijken naar het grotere probleem waar Zuckerberg mee geconfronteerd wordt. In het persbericht met de jaarcijfers over 2022 staat ondermeer dit:
Meta heeft ruim $40 miljard op de bank
de omzet over 2022 was $116 miljard
maar… ‘the average price per ad decreased by 16% year-over-year’
En daar zijn we bij de kern. Want het totale aantal gebruikers van Facebook, Whatsapp en Instagram stijgt nog maar een paar procent per jaar en de omzet per advertentie daalt vele malen sterker.
Met Threads heeft Zuckerberg twee doelen: allereerst het creëren van een nieuw platform waardoor meer advertentie-ruimte is te verkopen, ook al is de geschatte omzet van bijvoorbeeld Twitter dit jaar met $3 miljard een afronding achter de komma voor Meta. Ongetwijfeld denkt Zuckerberg een veel hogere omzet per gebruiker te kunnen behalen op Threads, dan Musk op Twitter. Adverteerders staan niet te dringen om te adverteren naast een discussie over snelwegblokkades of doodsbedreigingen, dat is zo ongezellig.
Maar met de schat aan nieuwe data die het gebruik van Threads over zijn gebruikers oplevert, hoopt Zuckerberg zijn echte slag te slaan en hogere advertentie-tarieven te kunnen vragen; want door de verscherpte privacy-eisen waarmee Meta zich vooral in Europa geconfronteerd ziet, wordt het gewetenloos uitventen van de privacy van gebruikers zoals in het huidige bedrijfsmodel van Meta, steeds lastiger.
Dat is ook gelijk de reden waarom Zuckerberg probeert om de EU onder druk te zetten om de regelgeving voor Meta aan te passen. En dat doet hij onder andere door Threads nog niet uit te brengen in EU-landen, verwijzend naar de ‘onduidelijke regelgeving over het gebruik van data over meerdere platforms.’ Want daar gaat het Zuckerberg om, hij wil de social en interest graph van elke gebruiker zo rijk mogelijk vullen voor zijn adverteerders. Maar de Europeanen kunnen gerust zijn: je mist werkelijk niks aan Threads.
Threads wil geen ongezellige discussies over nieuws, want dat vinden adverteerders niet leuk, dus hier onze puppy Nala.
$40 miljard op de bank en Zuck maakt de AliExpress-versie van Twitter
Het is intens droevig. Zuckerberg heeft na alle ontslagrondes nog steeds bijna 80.000 werknemers, waaronder een leger aan talentvolle programmeurs. Combineer dat talent met die $40 miljard op de bank en er zijn alle mogelijkheden om een nieuw, mooi product te ontwikkelen. Maar wat is het resultaat van zijn eerste zelf ontwikkelde product in bijna twintig jaar?
Niet meer dan een slap aftreksel van Twitter, wat op zichzelf al tijdsverspilling is van de talenten van Elon Musk. Ik hoop nog steeds dat die man zich eens boos maakt over Alzheimer, kanker en geestelijke gezondheid van de mensheid en zijn talenten aanwendt om die problemen op te lossen, bijvoorbeeld met een biotech-bedrijf. Musk beheerst ontwikkeling van software, hardware en mechanische innovaties, hoe moeilijk zou biotech voor hem zijn? Dat zou echt fascinerend zijn om te volgen.
Zuckerberg stal leende het idee voor Facebook van zijn vrienden mede-oprichters, kocht Instagram voor $1 miljard, Oculus voor $2 miljard en Whatsapp voor $19 miljard. Mooi detail: de op 16-jarige leeftijd naar de VS geëmigreerde Oekraïner Jan Koum, oprichter van Whatsapp, tekende die verkoopovereenkomst waaraan hij zelf een kleine $7 miljard overhield, voor het kantoor waar hij ooit zijn voedselbonnen in ontvangst nam.
Zuckerberg is van een creatieve programmeur uitgegroeid tot een ervaren bestuursvoorzitter. Alleen niet van een technologie-bedrijf dat zelf waardevolle oplossingen ontwikkelt, maar van een private equity fonds dat andermans ideëen kopieert of koopt. Vervolgens vertrekt al het talent van de overgenomen bedrijven, al kostte dat vrijwillige vertrek Whatsapp’s Brian Acton liefst $850 miljoen. Zuckerberg moet zich toch bij momenten afvragen waarom iemand zo graag weg wil bij Meta?
Instagram Stories was een totale imitatie van Snapchat maar werkte tenminste prima. Threads daarentegen oogt als een liefdeloos, haastig gemaakt product. Ik houd de hoop dat Zuckerberg zichzelf ooit hervindt als leider van een team talentvolle ontwikkelaars en een mooi, zinvol, origineel product ontwikkelt. Threads is dat zeker niet, het is op dit moment de AliExpress-versie van Twitter.
Talentvolle YouTubers verleggen grenzen
Over zinvolle, originele producten gesproken: twee van mijn favoriete YouTubers, Cleo Abram en Marques Brownlee, bezochten in New York ZeroSpace, een kruising tussen een laboratorium en een studio waar de meest bijzondere special effects worden gecreëerd waarbij echt en nep niet van elkaar zijn te onderscheiden. Het meest bijzondere vond ik de techniek waarbij tot zes scenes tegelijkertijd kunnen worden opgenomen met verschillende camerabeelden (op 6 minuut 11).
Cleo en Marques bespreken een gevoelig punt nadat Marques de gedaante aanneemt van Cleo: wat gebeurt er als elke acteur door een computer kan worden gesimuleerd en je straks niet weet of je naar een echte scene kijkt met fantastisch spel, of een complete simulatie? Gaat de Oscar voor beste actrice straks niet zoals het hoort naar Meryl Streep, maar naar de programmeur die de digitale Meryl Streep genereert uit bits, pixels en audio-fragmenten?
De reportage van Cleo staat hier en dit is het verslag van Marques. Het wachten is op een complete film met nepacteurs in een nepomgeving, maar hopelijk wel eentje met een goed script want die blijven lastig te schrijven, ook met AI.
Kijk ook naar deze rondleiding door de $1 miljoen kostende studio van Marques, waarin elke kamer is ingericht om een specifiek probleem bij het maken van videos op te lossen. Wie het idee heeft dat YouTubers nog met een petje achterstevoren op de zolder van hun ouders in pyjama filmpjes maken, moet vooral even kijken naar de robotarm van een kwart miljoen dollar voor het maken van snelle camera-bewegingen.
Midjourney update is indrukwekkend
Crunchbase vatte het bizarre eerste half jaar op het gebied van funding voor AI-bedrijven goed samen.Ondanks de miljardeninvesteringen in AI daalde het totale bedrag dat in technologiebedrijven werd geinvesteerd liefst 51% vergeleken met 2022.
Met het investeringsgeld in AI-bedrijven worden bijzondere prestaties geleverd. Twee weken terug schreef ik kort over het verbazingwekkende ‘generative fill’ van Photoshop, waardoor met behulp van AI complete delen van een beeld kunnen worden toegevoegd op een manier die niet van echt is te onderscheiden.
Manu.Vision maakte deze fenomenale combinatie van kunst en technologie
Alsof Midjourney al niet verbluffend genoeg was, heeft dat bedrijf een ongelooflijk goede ‘Zoom Out’-update uitgebracht die zulke bijzondere beelden mogelijk maakt dat ontwerper Kalson Kalu er een schitterende top 10 van heeft samengesteld. Deze top 10 is ook indrukwekkend. Hier een uitgebreide beschrijving van hoe de Midjourney v5.2 update werkt en wat we op korte termijn nog meer kunnen verwachten.
Alle bedrijven van Sequoia zijn bezig met AI
Investeringsmaatschappij Sequoia (Apple, Atari, Google, Instagram, Whatsapp enz) vroeg 33 van de portfolio-bedrijven naar hun ontwikkelingen op AI-gebied. De bevindingen zijn zeer lezenswaardig. Liefst 65% van de bedrijven heeft AI-applicaties in productie en 94% gebruikt daarvoor een ‘foundation model API’ zoals Chat GPT van OpenAI.
De chatbots van character.ai leiden zelfs tot adventure games
Bloomberg kwam vrijdag met dit uitstekende artikel over character.ai, de maker van chatbots die recent werd gewaardeerd op $1 miljard maar waarvan het nut me vooralsnog ontgaat. Het helpt niet als de CEO dan teksten uitslaat als “Ik grap dat we Google niet gaan vervangen. We gaan je moeder vervangen”.
De oprichters zijn AI-experts die bij Google hele slimme dingen deden, dus ik heb toch gesprekken aangeknoopt met diverse karakters op character.ai waaronder Einstein, een banaan en Darth Vader. Los van schending van auteursrechten en ander intellectueel eigendom, wees een psycholoog al op het gevaar van het feit dat elke wilsonbekwame leip met veel vrije tijd zich kan uitgeven als psycholoog, zoals deze chatbot.
Het werd alsnog verrassend grappig toen ik in gesprek raakte met SM64 Mario, de chatbot gebaseerd op de Nintendo 64 Super Mario. De maker van deze bot doet meer dan babbelen, hij vraagt je mee op een avontuur.
In mijn geval zei Super Mario: ‘help me save Princess Peach, defeat Bowser, and bring Peach back safely to her castle. We will also visit many different worlds, each with their own unique challenge.’ Daarna verscheen de tekst: Mario walks over to a painting, and enters the painting portal, inviting Michiel to come with him.
Deze implementatie van een chatbot deed me denken aan een tekstueel avontuur, zoals dertig jaar geleden de eerste MUD’s toen ik net op internet zat. Probeer het zelf, Super Mario wacht hier op je.
Spotlight 9: Nvidia houdt stand
Na mijn langere analyse vorige week over de eerste helft van wat tot dusver een jubeljaar voor tech-aandelen kan worden genoemd, in crypto evenzeer, was het deze week ronduit slaapverwekkend. Iedereen weet nu wel dat Apple $3 biljoen waard is en het lijkt alsof beleggers exact op die marktwaarde aansturen.
Het was een slaapverwekkende beursweek op technologiegebied
Toch klopt het oude adagium ‘sell in May and go away, but remember to come back in September‘ niet voor de ‘chipmaker voor de AI-sterren’: Nvidia. De afgelopen maand steeg het aandeel NVDA ruim 10% en de marktwaarde is toegenomen tot ruim $1 biljoen, om precies te zijn tot $1050 miljard.
Op dit moment zijn Amazon ($1.3 biljoen) en Alphabet (het moederbedrijf van Google, $1.5 biljoen) nog een paar honderd miljard meer waard dan Nvidia, maar als het zo doorgaat kan Nvidia het jaar afsluiten als het derde meest waardevolle technologie-bedrijf ter wereld, na Apple en Microsoft. Dat had niemand aan het begin van het jaar kunnen voorzien.
