Categories
AI crypto technologie

Harari: voor het eerst weet niemand hoe de wereld er over 20 jaar uitziet

Yuval Noah Harari was te gast bij Stephen Colbert en dat leidde tot een onverwacht relevant gesprek voor een talkshow op de late avond.

Harari: “Ik ben historicus. Maar ik zie geschiedenis niet als de studie van het verleden. Het is eerder de studie van verandering, van hoe dingen veranderen, wat het relevant maakt voor het heden en de toekomst.”

Colbert: “Gaan we op dit moment echt door een versnellende verandering?

Harari: “Elke generatie denkt dat. Maar deze keer is het echt. Het is de eerste keer in de geschiedenis dat niemand enig idee heeft hoe de wereld er over twintig jaar uit zal zien. Het enige wat je moet weten over AI, het belangrijkste wat je moet weten over AI, is dat het de eerste technologie in de geschiedenis is die zelfstandig beslissingen kan nemen en zelf nieuwe ideeën kan creëren. Mensen vergelijken het met de drukpers en met de atoombom. Maar nee, het is totaal anders.

Technologie die zelf beslissingen neemt

Misschien is mijn fascinatie voor het werk van Harari, vooral bekend als auteur van Sapiens, ingegeven door het feit dat ik zelf geschiedkundige ben (communicatiegeschiedenis), maar die opleiding juist als meest zinvol heb ervaren bij het inschatten van nieuwe technologische innovaties. Harari bevestigt het idee dat velen van ons hebben, dat de huidige technologie een compleet andere, indringender en veelomvattender innovatie behelst dan alles wat de wereld tot nu toe heeft gezien.

Met zijn conclusie dat AI een geheel nieuwe technologie is, juist omdat wellicht al de volgende generatie AI zelf beslissingen kan nemen, legt Harari de vinger op de zere plek en hij doet dat uitgerekend in de week dat Amy Webb de nieuwe editie van het toonaangevende Tech Trends Report presenteerde met als thema ‘Supercycle’. (Hier is het rapport verkrijgbaar en dit is de video van Webb’s presentatie tijdens SXSW).

Supercycle

Webb: “Wij geloven dat we een technologie-supercyclus zijn binnengegaan. Deze golf van innovatie is zo krachtig en alomtegenwoordig dat het belooft het weefsel van ons bestaan te hervormen, van de complexiteiten van wereldwijde toeleveringsketens tot de details van dagelijkse gewoonten, van de gangen van de macht in de wereldpolitiek tot de onuitgesproken normen die onze sociale interacties beheersen.

– Amy Webb, CEO Future Today Institute

Webb meent, net als Harari, dat technologie ons hele leven sterker dan ooit zal beïnvloeden.

Het gezicht dat OpenAI CTO Mira Murati trok na de simpele vraag: ‘hebben jullie YouTube video’s gebruikt om het systeem te trainen?’

OpenAI CTO zei ‘kweenie’

Als Harari en Webb gelijk hebben is het des te stuitender wat Mira Murati, de veelgeprezen Chief Technology Officer van OpenAI, maker van ondermeer ChatGPT, eruit flapte tijdens een interview met de Wall Street Journal. De vraag was simpelweg of OpenAI beelden van YouTube heeft gebruikt bij het trainen van Sora, de nieuwe tekst-naar-videodienst van OpenAI.

Nu staat OpenAI onder druk bij dit onderwerp, omdat de New York Times een rechtzaak is gestart tegen het vermeend onrechtmatig gebruik van hun informatie bij het trainen van ChatGPT. Dus deze vraag verkeerd beantwoorden kan eventueel een nieuwe zaak uitlokken van de eigenaar van YouTube en dat is uitgerekend Google, de grote concurrent van OpenAI.

Murati had deze vraag uiteraard moeten verwachten en een veel beter antwoord kunnen geven dan het verwrongen gezicht dat ze nu trok, in combinatie met het uitkramen van wat slappe teksten die samengevat kunnen worden als ‘mij niet bellen.’ Het is van een bedroevend niveau in een periode vlak nadat OpenAI al een heus koningsdrama beleefde rond CEO Sam Altman.

Deze mensen ontwikkelen technologie die zelf beslissingen kan nemen en zijn ongetwijfeld technisch en intellectueel van buitengewoon niveau, maar missen als mens de levenservaring en het inschattingsvermogen om te beseffen welke invloed hun technologie op de samenleving kan hebben.

Je auto werkt voor je verzekeraar?

Het is ronduit wonderlijk dat Zuckerberg nog kan slapen na het Cambridge Analytica schandaal, wat een consequentie is van het uitventen van onze privacy voor financieel gewin. Het zijn inmiddels niet alleen de grote techbedrijven die zich schuldig maken aan dit omzetmodel, zelfs autofabrikanten zijn toegetreden tot het gilde van privacy uitventende hufters.

LexisNexis, dat profielen van consumenten opbouwt voor verzekeraars, blijkt van kopers van auto’s van General Motors te beschikken over elke rit die was gemaakt, inclusief wanneer ze te hard reden, te hard remden of te hard optrokken. Met als gevolg: hogere verzekeringspremies. Alsof je nog een extra reden nodig had om nooit een auto te kopen van deze fabrikant van fantasieloze, identiteitsloze vehikels.

Google Gemini doet niet aan verkiezingen

Mede door de druk van de beurskoers zien techbedrijven zich gedwongen om zo snel mogelijk matig geteste toepassingen op de markt te brengen. Denk aan Google met Gemini, dat zo politiek correct wilde zijn dat het zelfs nazi’s afbeeldde van Aziatische komaf. Lief bedoeld, maar totaal zinloos.

Dit fiasco leidde tot zoveel ophef dat Google dinsdag bekend maakte dat Gemini geen informatie verstrekt over alle verkiezingen die dit jaar wereldwijd plaatsvinden. Sterker nog: zelfs op de onschuldige vraag ‘in welke landen vinden dit jaar verkiezingen plaats?’ antwoordt Gemini nu: ‘Ik ben nog aan het leren hoe ik deze vraag moet beantwoorden.’ Parrrrdon?

Google Gemini weet wel alles van Super Mario

Zoek in de zoekmachine van Google en je komt gelijk bij een artikel van Time dat begint met de zin: ‘2024 is niet zomaar een verkiezingsjaar. Het is wellicht *het* verkiezingsjaar.’ Volgens ChatGPT vinden dit jaar verkiezingen plaats in de VS, Taiwan, Rusland, de Europese Unie, India en Zuid-Afrika; in totaal kan 49% van de wereldbevolking dit jaar naar de stembus.

Bij het verstrekken van zinvolle informatie over de toekomst van de planeet moet je dus niet bij Google Gemini zijn. Gelukkig krijg ik wel een heerlijk politiek correct antwoord op mijn zuigende vraag: ‘Did Princess Peach really need to be rescued by a white man? Wasn’t Super Mario just being a male chauvinist?’ Bij het lezen van het antwoord bekruipt me het gevoel dat Google Gemini door goedwillende mensen is gevoed met een totaal absurd wereldbeeld. Het goede antwoord zou zijn geweest: ‘Super Mario is een computerspel. Het is niet echt. Ga je ergens anders druk over maken, idioot.

Anti-monarchisten beweren dat aan deze foto is geknutseld. Ik ontken alles.

Over prinsessen gesproken, er is er eentje die beweert dat ze, net als wij gewone stervelingen, weleens zelf foto’s bewerkt. Tenminste, dat zegt het X-account uit naam van prinses Catherine en prins William. Het hele fiasco vestigt niet alleen de aandacht op de problematiek rondom de echtheid van foto’s, maar toont ook aan dat er behoefte is aan digitale authenticatie bij de verzending van digitale berichten. Het is handig als onomstotelijk zou vaststaan dat de prinses zelf het bericht verzond dat werd afgesloten met de letter C.

Hoe nu verder?

Wereldwijd wordt geworsteld met de omgang met en mogelijke regulering van de nieuwste generatie technologie, die ook een bron vormt van geopolitieke spanningen. Kijk hoe in China wordt gereageerd op het nieuws dat ASML overweegt uit Nederland te verhuizen.

Het mogelijke verbod op TikTok, of een gedwongen verkoop van de Amerikaanse tak van TikTok door eigenaar ByteDance, zal niet zo snel gaan als de berichtgeving van afgelopen week wellicht doet vermoeden. Het is overigens interessant wat er in India gebeurde toen TikTok er in 2020 werd verboden: de 200 miljoen Indiase gebruikers van TikTok gingen vooral over naar Instagram en YouTube.

India heeft deze week bekend gemaakt dat een voorgenomen wet die goedkeuring vereiste voor de lancering van AI-modellen, wordt ingetrokken. De wet zou volgens critici innovatie vertragen en de Indiase concurrentiepositie kunnen verslechteren; het economische argument wint vrijwel altijd.

De Europese Unie slaat zich op de borst dat de wet voor AI-regulering is goedgekeurd, maar het zal nog jaren duren voordat deze van kracht wordt. Het is onduidelijk hoe de wet consumenten en bedrijven zal beschermen tegen misbruik. Shelley McKinley, het hoofd juridische zaken van GitHub, onderdeel van Microsoft, vergeleek de Amerikaanse en de Europese aanpak als volgt:

Ik zou zeggen dat de EU AI-wet een ‘basis van fundamentele rechten’ is, zoals je in Europa zou verwachten,” zei McKinley. “En de Amerikaanse kant is zeer gericht op cybersecurity, deepfakes – dat soort invalshoek. Maar op veel manieren komen ze samen om te focussen op wat risicovolle scenario’s zijn – en ik denk dat het nemen van een risicogebaseerde aanpak iets is waar wij voorstander van zijn – het is de juiste manier om erover na te denken.”

De luchtvaart als voorbeeld

Wetgevers neigen er vaak naar om een nieuwe toezichthouder in te stellen naar aanleiding van een incident, denk aan de Amerikaanse Department of Homeland Security na 9/11. De EU doet nu hetzelfde met het nieuwe European AI Office, waarvoor druk wordt gezocht naar gekwalificeerd personeel.

Het toont een veel te beperkte blik op de digitale realiteit. Zoals uit het eerder genoemde Tech Trends Report juist blijkt, gaat het niet alleen om AI: de ‘tech super cycle’ ontstaat door een vrijwel gelijktijdige doorbraak van diverse technologieën, zoals naast AI ook bioengineering (inzendingen voor een goede Nederlandse vertaling zijn zeer welkom!), web 3, metaverse en robotica, om er slechts een paar te noemen.

Het zou daarom beter zijn om een toezichthouder voor digitale technologie op te zetten die vergelijkbaar is met het Europese Geneesmiddelen Agentschap EMA of de Amerikaanse luchtvaartautoriteit FAA. Niet dat het bij de FAA vlekkeloos gaat op dit moment, verre van, maar de FAA heeft er tientallen jaren voor gezorgd dat de luchtvaart de veiligste vorm van transport is.

Juist het laten versoepelen van het toezicht, in combinatie met de hebzucht van het Boeing-management, heeft schrijnende situaties veroorzaakt zoals Boeing-personeel dat zei zelf nooit de 787 te willen vliegen. Het is precies de situatie die moet worden vermeden bij digitale technologie, waar al veel voormalig personeel vol op het orgel gaat over wantoestanden en mismanagement met grote maatschappelijke gevolgen.

Spotlight 9: slechte week voor AI, maar wat brengt komende week?

Het was een week van de correctie voor AI-aandelen, maar wat gebeurt er als maandag Nvidia de nieuwste AI-chip aankondigt…

Het was een week van flinke correcties na een extreem enthousiast begin van het jaar in techaandelen en in crypto. Bitcoin verloor 5% en Ethereum liefst 10%. Mijn compleet verzonnen AI Spotlight 9, ofwel negen aandelen waarvan ik denk dat ze profiteren van de ontwikkelingen op AI-gebied, kreeg ook forse tikken.

Over crypto citeer ik graag opnieuw Yuval Noah Harari, dit keer bij de Daily Show: “Geld is het grootste verhaal dat ooit verteld is. Het is het enige verhaal waar iedereen in gelooft. Als je ernaar kijkt, heeft het op zichzelf geen waarde. De waarde komt alleen voort uit de verhalen die we erover vertellen, zoals elke cryptocurrency-goeroe of Bitcoin-enthousiasteling weet. Het draait allemaal om het verhaal. Er is niets anders. Het is gewoon het verhaal.”

Mediacriticus Jeff Jarvis gelooft niets van de onheildstijdingen over snel voortschrijdende technologie en schold mensen als investeerder Peter Thiel en ondernemers Elon Musk en Sam Altman zelfs uit. Het was opvallend om Jarvis tegen te komen in één van mijn favoriete sportpodcasts. Jarvis beseft blijkbaar niet dat alleen al zijn optreden in deze sportshow om te praten over AI, de invloed van technologie op het dagelijks leven onderstreept. Hij wordt niet uitgenodigd om te praten over de rol van perkament, troubadours en flessenpost.

Miljoentje, miljardje, biljoentje

Waar startups ooit begonnen in de garage van het ouderlijk huis, is met name AI het speelveld voor miljardairs. De normaliter mediaschuwe topinvesteerder Vinod Khosla (Sun, Juniper, Square, Instacart, Stripe etc) opende publiekelijk het vuur op Elon Musk nadat die een rechtzaak aanspande tegen OpenAI, niet geheel toevallig een investering van Khosla.

OpenAI topman Sam Altman schijnt nog steeds in gesprek te zijn voor zijn $7 biljoen kostende chip-project met het nieuwe $100 miljard staatsfonds MGX van Abu Dhabi, dat probeert met een reuzensprong een koploper op AI-gebied te worden. Schijnbaar heeft Altman ook gesproken met Temasek, een toonaangevend staatsfonds van Singapore. Deze gesprekken gaan over tientallen miljarden.

Laten we vanuit de bril van Harari kijken naar het verhaal van Nvidia. Dat biedt ontwikkelaars deze week een voorproefje van de nieuwe AI-chip. Hoe lang kunnen Nvidia en CEO Jensen Huang de kroon dragen als de dominante leverancier van AI-chips in de technologiewereld? Morgen loopt Huang het podium op in een ijshockeyarena in Silicon Valley om zijn nieuwste producten te onthullen. Zijn presentatie zal grote invloed hebben op de koersen van mijn AI Spotlight 9 in de komende weken en misschien zelfs maanden.

De houdbaarheid van een gigant

Betalingsverwerker Stripe, ook een investering van Khosla, meldde in de jaarlijkse lezenswaardige brief dat de gemiddelde duur dat een bedrijf in de S&P 500-index is opgenomen in de afgelopen decennia fors is gekrompen: het was 61 jaar in 1958 en nu is het 18 jaar. Bedrijven die niet mee kunnen doen in de digitale wereld hebben het zwaar. Door de enorme bedragen die op dit moment in technologie worden geinvesteerd, zal die ontwikkeling alleen versnellen.

Tot slot

In dat kader is het bijzonder leuk en interessant om te zien dat in Cleveland gouwe ouwe paddenstoelen complete huizen opvreten en vervuiling opruimen, zelfs PFAS. Misschien geen voorbeeld van Amy Webb’s bioengineering, eerder bio-remediatie, maar wel een hoopvol voorbeeld van hoe slimme mensen in samenspraak met de natuur complexe problemen weten op te lossen.

Een fijne zondag, tot volgende week!

Categories
technologie

Sam Altman weg als CEO van OpenAi, hallo Mira Murati

Extreem intelligent en ook nog winnares van de genetische lotto: de nieuwe CEO van OpenAI, Mira Murati. Het leven is oneerlijk. Bron foto: OpenAI.

Sam Altman is weg als CEO van OpenAI, het bedrijf dat hij mede heeft opgericht. Er zal veel gespeculeerd worden over de redenen, omdat het vertrek van de CEO van het meest succesvolle bedrijf van het laatste decennium, midden in een investeringsronde die het bedrijf waardeert op bijna $100 miljard, extreem moeten zijn geweest.

In mijn nieuwsbrief van zondag zal ik dieper ingaan op het vertrek van Altman, maar het is interessanter om nu te kijken naar de vrouw die hem zal vervangen, zij het waarschijnlijk tijdelijk. Ik schreef een paar maanden geleden over deze Mira Murati, een 35-jarige Albanese vrouw. Wie is deze mysterieuze vrouw, die van LinkedIn is verdwenen maar veel bezoekers naar deze pagina zal trekken van een Zweedse receptioniste met dezelfde naam?

Zondag meer, maar hier alvast de link naar wat ik zojuist op LinkedIn heb geschreven over deze hele bijzondere vrouw.

Categories
AI crypto technologie

De journalist die als investeerder miljardair werd, stopt ermee

Deze week sprongen een paar human interest verhalen in het oog. De rijkste Welshman, Sir Michael Moritz, die als journalist bij Time ooit door Steve Jobs op een zwarte lijst werd gezet, vertrok na bijna 40 jaar bij Sequoia Capital. En terwijl CEO Sam Altman de aarde rondreisde om wereldleiders te ontmoeten, bleek OpenAI geleid te worden door Mira Murati, een vrijwel onbekende 35-jarige Albanese vrouw.

Beeld: Midjourney. Prompt: man met grijs haar loopt weg, skyline van San Francisco op de achtergrond.

Het kleine koninkrijk

De eerste keer dat ik de naam Michael Moritz tegenkwam, was in 1992 toen Frans Straver, met wie ik later Planet Internet zou oprichten, en ik samen aan de UvA afstudeerden op het sexy onderwerp ‘succes- en faalfactoren van interactieve media op de consumentenmarkt.’ In die tijd beschikten uitsluitend besnorde boekhouders over een computer en alleen de grotere drugsdealers gebruikten een mobiele telefoon.

Wie een serieus boek zocht over de computerindustrie, kon nergens anders terecht dan bij de American Book Center in Amsterdam. Daar vonden we het fantastische boek dat toen al bijna een decennium oud was, van de hand van Moritz, getiteld ‘Het Kleine Koninkrijk’, over hoe Steve Jobs begin jaren tachtig bij Apple de Mac ontwikkelde.

“Zoveel van wat er is gebeurd, is verbonden met Apple en het verhaal van dit buitengewone bedrijf, dat ik merk dat de broodkruimels van Apple over mijn levenspad zijn uitgestrooid”, aldus Moritz, die het spijt dat hij zijn ruzie met Jobs nooit heeft bijgelegd voor diens overlijden. Het boek plantte bij Frans en mij het zaadje dat het mogelijk was voor twee jonge gasten om een succesvol bedrijf op te zetten in de technologiewereld, iets waar we tot het lezen van Moritz’ boek nog nooit over hadden nagedacht.

Toen ik eind jaren negentig voor mijn volgende startup na Planet Internet naar Amerika verhuisde, was Moritz uiteraard de eerste investeerder waar ik bij aanklopte. Probeerde aan te kloppen eigenlijk, want ik kwam nooit verder dan de inbox van een junior medewerker van Sequoia die me vriendelijk afwees. Later begreep ik dat Sequoia, en Moritz in het bijzonder, tijdens die dotcom-boom duizenden ondernemingsplannen per jaar ontvingen maar slechts enkele tientallen investeringen deden.

Van Airbnb tot Zoom

Michael Moritz werd geboren in Wales als kind van joodse ouders, die de opkomst van de nazi’s in Duitsland waren ontvlucht. Hij was jarenlang als journalist van Time gestationeerd in San Francisco en schreef veel over de technologiewereld. Don Valentine, de oprichter van Sequoia en de man die investeerde in ondermeer Apple, Atari, Cisco, Oracle en Electronic Arts, zag iets in de Britse journalist en bood hem de kans aan de slag te gaan als investeerder.

In de daaropvolgende 38 jaar dat Moritz actief was voor Sequoia reeg de investeringsmaatschappij de successen aaneen. Onder zijn bewind investeerde Sequoia in vrijwel alle bedrijven waarvan we vandaag apps op onze telefoons of computer hebben, of die we voor werk direct of indirect gebruiken, waaronder Google, Dropbox, Linkedin, Yahoo, Airbnb, PayPal, Instagram, YouTube, Whatsapp, Nvidia, Zoom en OpenAI.

In één van zijn zeldzame interviews zei Moritz:

“Een van de dingen die in onze industrie ondergewaardeerd wordt, is hoeveel je kunt leren van iemand die tientallen jaren jonger is dan jij. Dat zijn de mensen die misschien wel ongewone dingen gaan doen; ze begrijpen iets heel goed, zijn onafhankelijke denkers en duidelijk slim en begaafd.”

Begin deze eeuw initieerde Moritz ook Sequoia’s bijzonder lucratieve uitbreiding naar China. Uiteindelijk was Moritz voorzitter van Sequoia van midden jaren negentig tot 2012, toen hij de dagelijkse leiding over het bedrijf opgaf vanwege “een zeldzame medische aandoening die kan worden behandeld maar ongeneeslijk is”. Toch bleef hij partner van Sequoia tot zijn aangekondigde vertrek deze week.

De laatste jaren richtte Moritz zich klaarblijkelijk meer op e-commerce en leidde Sequoia’s investeringen in Stripe (geschatte waardering $50 miljard), Klarna ($6.7 miljard), Instacart ($12 miljard) en Getir ($6.5 miljard). De posities in de Raad van Commissarissen van die bedrijven zal hij geleidelijk overdragen.

Een flinke krukstart

Forbes schat Moritz’ vermogen op $5,2 miljard, voornamelijk dankzij zijn belangen in internetbedrijven. Moritz en zijn vrouw doneren het grootste deel daarvan aan goede doelen, vooral via hun eigen stichting Crankstart (krukstart). Ze maken daar best haast mee, getuige het verslag op de website:

“In 2022 hebben we $200 miljoen aan subsidies verstrekt, waarvan 60 procent aan non-profitorganisaties in de San Francisco Bay Area. De subsidies varieerden in grootte van $1.000 tot $18.500.000 en gingen naar 363 organisaties.”

Andere in het oog springende donaties waren $20 miljoen aan de Amerikaanse burgerrechtenbeweging ACLU,  $50 miljoen aan zijn alma mater de universiteit van Oxford, en liefst £75 miljoen aan dezelfde universiteit om te besteden aan studiebeurzen voor kinderen uit gezinnen met een laag inkomen. Moritz was niet uit het oog verloren dat hij ooit zelf een studiebeurs had genoten.

Wat ik zelf opvallend vond, was dat Moritz via Crankstart de fameuze literaire Booker Prize voor minstens vijf jaar financiert, nadat de vorige sponsor zich had terug getrokken. Maar in tegenstelling tot die sponsor wilde Moritz geen enkele naamsvermelding koppelen aan zijn gift omdat hij en zijn echtgenote vinden dat de Booker Prize een prestigieuze prijs is die geassocieerd moet worden met de naam van de prijs, niet met de naam van de sponsor.

De overeenkomst tussen Steve Jobs en Sir Alex Ferguson

In 2009 bracht Moritz een herziene versie uit van zijn boek over Apple, getiteld ‘De Terugkeer naar het Kleine Koninkrijk: Steve Jobs, de Creatie van Apple en Hoe het de Wereld Veranderde.’ Het boek blijft een absolute aanrader voor iedereen die in innovatie en creativiteit is geïnteresseerd.

Tot mijn verrassing schreef Moritz, ondanks zijn al bijna een halve eeuw durend verblijf in San Francisco nog altijd een verstokt fan van Manchester United, in 2015 samen met de legendarische coach Sir Alex Ferguson een boek over leiderschap.

In een interview over dat boek deelde Moritz een aantal observaties over de overeenkomsten tussen Steve Jobs en Sir Alex:

“Als het op leiderschap aankomt, denk ik dat er overeenkomsten zijn. Op hun eigen manier zijn het allebei perfectionisten. Met Sir Alex was ik op zoek naar een manier om uit te leggen wat volgens mij de basisprincipes zijn van goed leiderschap. Ik denk niet dat ze erg verschillen tussen Silicon Valley en het voetbalveld, en ze zijn universeel toepasbaar. Het probleem met de principes van leiderschap is dat ze vrij gemakkelijk zijn op te noemen, maar heel moeilijk toe te passen.

Sir Alex, Steve, ze hadden allebei de energie om anderen consequent naar een doel te duwen, aan te sporen, over te halen dat ze zelf voor ogen hadden. Ik denk dat het grote verschil tussen management en leiderschap is dat de leider mensen kan overtuigen om het onmogelijke te doen.”

Tijd voor een nieuw boek?

Het wordt nog interessanter wanneer Moritz zijn eigen investeringscriteria deelt. “Als ik wil investeren begin ik met een marktopportuniteit, want als een bedrijf start in een markt die er onveranderlijk uitziet en waarvan het er niet op lijkt dat hij gaat groeien, dan zal het geen groot bedrijf worden. Verder zijn we op zoek naar mensen die volledig geobsedeerd zijn. Mensen die niets liever doen dan werken aan het product of de dienst die ze hebben bedacht.”

In Nederland hanteren veel investeerders het archaïsche cliché ‘het gaat om de vent, niet om de tent’; maar Moritz noemt als eerste criterium juist een grote markt, die vatbaar is voor verandering. Dat is een interessante invalshoek. Een topondernemer in een kleine markt is in deze zienswijze niet zo interessant.

En dat roept de vraag op of Moritz, als zijn tijd en gezondheid het toelaten, voor het eerst een boek zou willen schrijven waarin hij zijn eigen visie deelt op ondernemerschap, innovatie en leiderschap, in plaats van te schrijven over mensen als Jobs en Ferguson.

Mijn favoriete boek voor tech-ondernemers is ‘Het moeilijke van moeilijke dingen: Een bedrijf opbouwen als er geen gemakkelijke antwoorden zijn’ van voormalig ondernemer Ben Horowitz, inmiddels vooral bekend als mede-oprichter van venture capital-bedrijf Andreessen Horowitz.

Horowitz is een uitzondering, want net zoals veel voormalig topsporters slechte trainers blijken te zijn, lukt het ook maar weinig succesvolle ondernemers om zich te ontwikkelen tot goede investeerders. Laat ik het bij mezelf houden: als mensen advies vragen over investeringen, antwoord ik altijd dat ik weliswaar jarenlang werkzaam ben geweest als investeerder, maar ik nooit heb gezegd dat ik er goed in was. Daarom ben ik ook weer ondernemer geworden.

Moritz, inmiddels geridderd tot Sir Michael, heeft geen enkele ondernemerservaring. Blijkbaar was dat geen enkele belemmering bij het behalen van extreem veel succes als investeerder. Het is hoog tijd dat iemand met zijn geweldige track record, enorme netwerk en scherpe pen, zijn kennis en ervaring deelt in de vorm van een nieuw boek.

De drijvende kracht achter OpenAI is een 35-jarige Albanese vrouw

Oprichter en CEO van OpenAI Sam Altman bezocht de voorbije weken liefst 22 landen waaronder Israël, Jordanië, Qatar, de Verenigde Arabische Emiraten, India, Zuid-Korea, Japan, Singapore, Indonesië en Australië. Altman ontmoette studenten, durfkapitalisten en leiders waaronder de Indiase premier Modi, de Zuid-Koreaanse president Yoon Suk Yeol en de Israëlische president Herzog. Eerder op zijn reis ontmoette Altman de Britse premier Sunak, de Duitse bondskanselier Scholz en de Franse president Macron. (Weet u het nog, met donkerbruine schoenen?)

Onderwerp van alle gesprekken was de vraag: is AI te vertrouwen, of zijn overheidsmaatregelen nodig? Dus het was direct nieuws toen Reuters vrijdag zag op de LinkedIn-pagina van OpenAI’s ‘Trust & Safety Leader’ Dave Willner dat hij na anderhalf jaar met stille trom was vertrokken. Willner had het over familieredenen, wat uiteraard mogelijk is.

Maar ik constateer ook dat Willner volgens zijn LinkedIn-profiel met 18 maanden dienstverband al een flink spaarpotje aan opties in OpenAI heeft zeker gesteld, die bij de geschatte bedrijfswaardering van $27 tot $29 miljard voor OpenAI dermate veel waard zijn dat het leven van de familie Willner niet significant veel beter wordt als hij er nog een jaar of wat aan vast zou plakken. Immers, het verschil in levenskwaliteit tussen 10.000 Euro of 20.000 Euro verdienen is veel groter, dan het verschil tussen 10 miljoen of 20 miljoen op de bank.

Tot er een opvolger is gevonden wordt het team van Willner (blijkbaar is er een Trust & Safety team bij OpenAI) bekleed door de CTO, Mira Murati. Wie is deze vrouw, die op ChatGPT zelf nog volledig onbekend is?

Mira Murati? Zegt me niets, aldus ChatGPT over de eigen baas.

CEO Magazine kwam vorige week met een portret van Mira Murati. Hoewel, portret; uit het ontbreken van een geposeerde foto en de afwezigheid van letterlijke citaten van Murati, mag worden geconcludeerd dat ze niet mee had gewerkt aan het artikel.

Hoewel Murati onbekend is op haar eigen ChatGPT, heeft de concurrent, Google Bard, wel de nodige informatie over haar:

“Mira Murati is de Chief Technology Officer van OpenAI. Ze is een briljant ingenieur die aan verschillende AI-projecten heeft gewerkt, waaronder ChatGPT, Dall-E en Codex. Ze is ook een voorstander van de regulering van AI, omdat ze gelooft dat het belangrijk is om voorzorgsmaatregelen te nemen om misbruik van AI te voorkomen.

Murati is geboren in Albanië en studeerde werktuigbouwkunde aan het Dartmouth College. Daarna werkte ze als stagiaire bij Goldman Sachs en Zodiac Aerospace voordat ze bij Tesla ging werken als Senior Product Manager van het Model X. In 2016 trad ze in dienst bij Leap Motion. In 2018 kwam ze bij OpenAI en in 2021 werd ze gepromoveerd tot CTO.”

Daar zijn verschillende zaken opmerkelijk aan. Allereerst is de omschrijving van Murati op Bard bijna letterlijk identiek aan die in het artikel van CEO Magazine. Dat roept de vraag op welke bron de originele informatie had en welke bron klakkeloos kopieerde? Het is voer voor advocaten in de AI-wereld, waarin echt en nep of origineel en kopie compleet inwisselbaar lijken.

Ten tweede moet Murati een soort wonderkind zijn, want het is zeldzaam dat iemand met de studie werktuigbouwkunde zo pijlsnel carriere maakt in de software. De ene studie gaat over de wijze waarop bijvoorbeeld de Tesla X in elkaar wordt gezet, de andere over de software waarmee de auto zelfrijdend wordt gemaakt.

Ten derde blijkt Murati op 16-jarige leeftijd vanuit Albanië naar Canada te zijn verhuisd. Ik vroeg aan Bard of Murati alleen verhuisde, of met haar ouders. Bard antwoordde dat Murati en haar man Sokol in 1993 met hun twee kinderen vluchtten naar Canada. Maar in 1993 was Mira Murati vijf jaar oud en dat is ook in Albanië aan de vroege kant om al een gezin gesticht te hebben. Kortom; er is nog een hoop te verbeteren aan de AI-activiteiten van Google.

Murati en Moritz: America first

Er zit er een opvallende parallel in de levensloop van Mira Murati en Michael Moritz. Beiden kwamen uit een klein Europees land naar Amerika, waar ze de kans kregen hun kennis te vergroten op uitstekende universiteiten om vervolgens hun potentieel te benutten in topondernemingen.

Ik zeg niet dat elke Ethiopiër een potentiële topondernemer is of dat in elke vluchteling uit Aleppo een hersenchirurg schuilt, maar in de maand dat in Nederland een kabinet valt over een paar duizend extra immigranten per jaar, pleit ik wel voor een rationeel immigratiebeleid. Europa is oud, Azië ook; meerdere werelddelen vergrijzen in hoog tempo. Tegelijkertijd zijn er op voorheen onverwachte plekken mensen die veel kunnen bijdragen aan de wereld, als ze maar de kans krijgen.

Uiteraard kijk ik door een gekleurde bril, want ook ik kwam ooit door een uitwisseling en een studiebeurs vanuit Amsterdam terecht op een universiteit in San Francisco, waar ik internet voor het eerst zag. Moritz en Murati kwamen uit Wales en Albanië naar de San Francisco Bay Area. Maar waar in Europa of Azië zouden ze zo welkom zijn geweest als daar? En waar zou hun afkomst zo’n geringe rol spelen? Welke Europese of Aziatische venture capitalist zou een journalist een kans geven als investeerder, of een jonge Albanese vrouw de technische leiding over een miljardenbedrijf als OpenAI? Dat zou ondernemers, stemmers en beleidsmakers te denken moeten geven.

Spotlight 9: Ripple blijft verbazen, maar hoe lang nog?

De grafiek is niet ondersteboven; er waren op Ripple na alleen dalers onder de toonaangevende beleggingen in de tech-sector.

Het was een week vol treurnis en mineur in het tech-hoekje van de beurzen. Maar waar ik een correctie had verwacht op de enorme koerssprong van Ripple na de gerechterlijke uitspraak van vorige week, bleef XRP redelijk stabiel terwijl de andere grote crypto’s, Bitcoin en Ethereum, allebei daalden.

Daarom downloadde ik van Coinmarketcap de koersdata van XRP van de laatste dertig dagen en vroeg Code Interpreter van OpenAI om de koers af te zetten tegen het handelsvolume. Daaruit rolde deze interessante grafiek:

De rode lijn geeft het handelsvolume aan, de blauwe lijn de koers.

Het handelsvolume in XRP is de laatste week enorm afgenomen, na een enorme piek in de dagen direct na de uitspraak van de rechter. De dalende blauwe lijn die de koers weergeeft, loopt nu parallel met de rode lijn van het dalende handelsvolume.

Dat betekent dat de koers niet langer kan worden gestuwd door een toenemende vraag. De beleggers die geloven in XRP houden vast. Maar er komen op de huidige koers niet genoeg nieuwe kopers bij in de markt, om het aantal verkooporders te compenseren. Een verdere correctie van XRP lijkt onvermijdelijk.

En slecht nieuws voor de crypto-enthousiastelingen: wie een jaar geleden XRP kocht, zou zeker blij moeten zijn met een stijging van 105%. Maar dat is nog altijd een stuk minder dan de koerssprong van 160% die Nvidia het laatste jaar maakte, gedreven door de AI-hype die sterke processoren vereist.

Opvallende links deze week

Het Witte Huis heeft vrijdag vertegenwoordigers van zeven leidende bedrijven op AI-gebied uitgenodigd en samen met hen een soort convenant aangekondigd, waarin de bedrijven ondermeer toezeggen om digitale watermerken toe te voegen aan hun systemen. (Dus als het goed is weten we snel wie nu de tekst van wie had gekopieerd over Mira Murati: Bard of CEO Magazine?)

De deelnemende bedrijven zijn de laatste weken regelmatig onderwerp geweest op deze plek, te weten Microsoft (met Bing), Google (Bard), OpenAI (ChatGPT), Anthropic (Claude), Inflection (Pi), Amazon en Meta (LLaMA).

Feitelijk erkent Meta hiermee de voorsprong van OpenAI en hoopt het door zijn technologie open source te maken zoveel ontwikkelaars van buiten het bedrijf aan te trekken, dat het met LLaMA 2 alsnog de achterstand kan inlopen. Een slimme strategie van Meta, die onderscheidend is ten opzichte van de gesloten AI-platformen van OpenAI en Google.

Het blijft verbazingwekkend hoe snel de AI-toepassingen verbeteren. Na tekst en foto’s zijn nu video’s aan de beurt en Twitteraar Nathan Lands deelde een mooi overzicht.

Twee weken geleden beschreef ik mijn twijfel over de jubelverhalen van Mark Zuckerberg over zijn nieuwe app Threads, de AliExpress-versie van Twitter. Toegegeven, door de installed base van Instagram zullen er honderden miljoenen mensen Threads uitproberen. Maar de app is te slordig, saai en voorspelbaar om veel herhaald gebruik te genereren, tenzij er snel verbeteringen in de app worden aangebracht.

Deze journalist legt haarfijn uit wat er allemaal schort aan Threads. Een goed punt: waarom is er alleen een app voor de mobiele telefoon en kan Threads niet op een computer worden gebruikt, als het platform gaat over tekstberichten? Ik ben benieuwd hoe lang het duurt voor de eerste significante updates worden uitgebracht door Meta, want het zou goed zijn als er een serieuze concurrent ontstaat voor Twitter.

Christopher Nolan en Hoyte van Hoytema maken letterlijk en figuurlijk grote films

In al het digitale geweld is filmschrijver en regisseur Christopher Nolan een zegen. Hij filmde het meesterwerk Oppenheimer op 70 millimeter IMAX film en gebruikt geen computertrucen (Computer Generated Images, CGI) in zijn films. Deze video toont hoe de film letterlijk aan elkaar wordt geplakt uit drieënvijftig rollen film van drie minuten en vierentwintig seconden elk. In totaal is de film, die drie minuten en negen seconden lang duurt, 17.7 kilometer lang en weegt 272 kilo. Dat is nog eens wat anders dan Love Island op je iPhone kijken.

Nolan vindt CGI ‘te veilig, het beeld lijkt niet de dreiging te bevatten van bijvoorbeeld een echte explosie, hoe klein ook’. Hij schiet op film omdat dit het meest lijkt op het beeld dat het menselijk oog waarneemt. Dat en meer is te zien in deze video waarin Robert Downey Jr en Christopher Nolan de meest gestelde vragen op het web over hen beantwoorden.

Ik schrijf dit allemaal in de aanloop naar Zomergasten, volgende week zondag te zien op uw ouderwetse flat screen televisie met als gast de fenomenale director of photography Hoyte van Hoytema. Hij filmde met Nolan onder andere Dunkirk, Tenet, Interstellar en Oppenheimer. En wie komende week Oppenheimer gaat bekijken in de bioscoop; ga naar de IMAX en ik hoor graag hoe het beviel.

Fijne zondag!